Mam na imię Tomek. Mieszkam w Rumii, koło Gdyni.
Na początek chciałem zacząć od sklejenia czegoś prostego. Wybór padł na TKp30. Po wielu tygodniach żmudnych zmagań, ugrzęzłem w pracach nad układem napędowym. Wiązary okazały się zbyt drobne, jak dla mnie. Po prostu nie dałem rady. Postanowiłem zwiększyć skalę, by zyskać więcej szans na sukces.
Relacja Precyzyjnego z klejenia Ol49 podsunęła mi pewien pomysł. Zwiększenie skali modelu. Wybór padł na tendrzak osobowy OKl27.
Bazą do wykonania modelu jest wycinanka autorstwa Adriana Wandtke opublikowana przez wydawnictwo Answer.
Oryginał zeskanowałem i powiększyłem do skali 1:32. Wielkość ta pozwoliła pomieścić arkusze na formacie A 3 oraz wydrukować na dostępnym sprzęcie. Pierwowzór modelu stoi w Zakładzie Taboru w Gdyni, w charakterze (powiedzmy delikatnie) pomnika techniki.
W tym miejscu pragnę zauważyć, iż opis i rysunki złożeniowe dołączone do wycinanki są bardzo skąpe, co czyni model adresowanym raczej do grupy modelarzy z większym doświadczeniem. Pomimo tego zdecydowałem się podjąć wyzwanie, co zamierzam przedstawić szanownym kolegom w niniejszej relacji.
Pozdrawiam
- zremb.
w powietrzu 
. Wyciąłem więc w cz. „1a” dodatkowe otwory poniżej istniejących i oba otwory połączyłem. Powstał owal, w którym oś zestawu mogła się swobodnie przesuwać w górę i dół. Tak było dobrze do czasu. W grudniu byłem na Zakładzie Taboru w Gdyni, aby dorobić nieco zdjęć. Zrobiłem ujęcie tylnego i przedniego zestawu tocznego, gdzie widoczna jest maźnica.
. Ostoja została pomalowana wstępnie dwiema warstwami farby. Malowanie odbywa się farbami firmy „Aster”. Nie znam ich bliżej, ale po pierwszych próbach efekty są wielce obiecujące. Także cena jest nie bez znaczenia. Wnętrze ostoi kolor czarny matowy o nr 322, na zewnątrz kolor czerwony matowy, nr 306. Malowane pędzlem. Pierwsza warstwa nieco rozcieńczona dla impregnacji podłoża. Druga warstwa pokryła w zasadzie bez prześwitów. Trzecią warstwę położę po przyklejeniu dodatkowego osprzętu.
