Podwozie główne:
... i przymiarka na sucho:
Brakuje jeszcze odciągu - element ten będzie przebiegał mniej więcej tak, jak to pokazuje niebieska linia na zdjęciu:
Sam odciąg będzie zaś się składał z takich oto elementów:
Ten etap budowy modelu wymaga krótkiego komentarza. Wykonanie poszczególnych elementów podwozia w zasadzie nie sprawia problemów - zwijanie pasków papieru, wycinanie drobnych, ale prostych detali, brak elementów wymagających formowania. A jednak wykonanie całości nie jest takie proste.
Problem tkwi we wzajemnym układzie podzespołów podwozia - jak widać na powyższych zdjęciach tworzą one całość powyginaną w kilku płaszczyznach. Taki układ znakomicie utrudnia ustalenie prawidłowego położenia podwozia względem kadłuba, bo nic tam nie jest równoległe bądź prostopadłe w stosunku do płaszczyzny czy krawędzi kadłuba, więc brakuje płaszczyzny odniesienia. Ale to nie wszystko - równie trudnym okazuje się ustalenie prawidłowego położenia elementów wahacza względem siebie oraz względem goleni. Przekonałem się o tym na własnej skórze, ale - niestety - dopiero po przymiarce gotowego zespołu. Jak się bowiem okazało, skleiłem wszystko w taki sposób, że koła zamiast stać prostopadle do płaszczyzny podłoża, ustawione by były jak... w "maluchu" z kompletnie wyeksploatowanymi zwrotnicami (starsi z pewnością wiedzą, o czym mówię
, a młodzieży wyjaśniam: /---\ ).
Projektant jednak tę trudność przewidział i uwzględnił możliwość swobodnej regulacji położenia kół. Wahacz został podzielony na dwie części, osadzone na wspólnej osi wykonanej z drutu (B):
Takie rozwiązanie sprawia, że tę część wahacza, do której przykleja się koło, można swobodnie na tej osi obrócić, korygując tym samym pochylenie osi koła względem płaszczyzny podłoża w taki sposób, aby przebiegała równolegle do podłoża. Ja jednak nie byłem dość błyskotliwy by odkryć intencję Autora - długo myślałem, po co ta komplikacja, po czym uznałem, że... to tylko takie jego "kaprycho"...
Drucik jednak (na szczęście!!!) włożyłem, ale po spasowaniu całości tak, jak uważałem za stosowne, skleiłem ze sobą na stałe te dwie części wahacza i obejmę. I to był błąd...
Po osadzeniu gotowego podwozia we wnęce kadłuba okazało się, że oś koła ucieka do góry, zamiast przebiegać równolegle do podłoża. I wtedy stało się jasnym: gdyby wahacz dał się obrócić na druciku, można by to nachylenie skorygować.
No cóż... Jakoś sobie jednak poradziłem. Żyletką naciąłem wahacz po obwodzie w miejscu pokazanym na poniższym zdjęciu czerwoną strzałką, aż do drucianego rdzenia. Próbowałem następnie tak oddzielone części wahacza obrócić względem siebie - szczęśliwie udało się tego dokonać. Teraz końcówka wahacza z osią koła da się pochylać tak, by ustawić prawidłowo koło (zielone strzałki).
Proszę mi wybaczyć ten nieco przydługi i dla większości zapewne mętny opis; pisałem to z myślą o tych, którzy model ten budują lub zamierzają budować, by zwrócili uwagę na ten element. Mam nadzieję, ze dla tych modelarzy opis ten będzie czytelny i użyteczny.
. Gdyby nie to, opływy dałoby się spasować idealnie, elementy poszycia zostały bowiem opracowane bezbłędnie.
