Witam wszystkich,
Dziś będzie trochę lektury na dobranoc, choć mam nadzieję, że nie pośniecie czytając tę nuuuuudną relację
Szpachlowanie, szlifowanie, malowanie, szpachlowanie, szlifowanie, malowanie... Tak można by w skrócie opisać czynności na jakich zeszło mi ostatnio życie w stoczni przy pracy nad „Sołdkiem”. Tak to już jest, że jak się działa ze szpachlą i następnie z farbą, zwłaszcza przy starym zmechaconym kartonie i „tak sobie” rozrysowanej wycinance to lekko nie ma
Farba bezlitośnie wyciąga na wierzch wszelkie paprochy i nierówności (wbrew częstej opinii, że malowanie maskuje tego typu mankamenty – swoją drogą pomyślcie Ci, którzy głosicie takie poglądy: po co robić gładź gipsową na ścianie przed malowaniem? Co by było gdyby jej nie kłaść? Farba zakryje nierówności? No właśnie... Tak i w modelu wszystko musi być gładkie, żeby po chlapnięciu olejną „Sołdek” nie miał się czego wstydzić.
Ponadto czas upływa mi na ćwiczeniach z aerografem. Nauka malowania tym cudem techniki
jest trudna ale nie bez postępów. No bo tak: farba za rzadka – problem; farba za gęsta – problem; za dużo powietrza – problem; za dużo farby – problem; itd., itp. Wiem, wiem, przysłowiowej Ameryki nie odkrywam, ale dla mnie to zupełnie nowe i bardzo cenne doświadczenie, którym się dzielę. Umiem już odpowiednio przygotować farbę do malowania: lepiej, jak farba będzie za rzadka, niż za gęsta. Jak jest za gęsta, aerograf pluje, a dysza się zatyka i nie ma malowania. Jeno nerwica człowieka bierze...
Swoją drogą trochę minęło zanim wpadłem jak skutecznie zabezpieczać dyszę przed zasychaniem farby w przerwach malowania. Ważne, że ostatecznie to wymyśliłem (a to takie proste):
Co się tyczy farb, (mam na myśli teraz głównie akryle) też różnie kryją malowaną powierzchnię: jedne lepiej inne gorzej. Kolor czerwony, błyszczący Model Mastera (nr 4632) dał mi tak w kość, że dno poleciałem starym, poczciwym czerwonym, matowym Humbrolem (nr 60). Czerwony Model Master niestety nie kryje za dobrze, a po rozcieńczeniu to już w ogóle. Z Humbrolem nie ma tego problemu. Dno nie ma co prawda krzty połysku i trzeba by je polakierować żeby miało lekki połysk okrętowej olejnicy. Dalsze perypetie jednak, sprawiły, że ostatecznie pokryłem część podwodną kadłuba jeszcze innym kolorem, ale o tym za moment.
Szara Pactra (A94) i czarny Model Master (nr 4700) kryją za to znakomicie. Można je rozcieńczać do woli, a i tak ładnie kryją malowaną powierzchnię. Ja rozcieńczam farby z użyciem wody dejonizowanej (z racji wykonywanej pracy mam do niej nieograniczony dostęp), choć zauważyłem, że zwykła „kranówa” tak samo się do tego nadaje. Ciekawe efekty daje rozcieńczanie farby wamodowskim zmywaczem do farb akrylowych. Wydaje się, jakby farba ze zmywaczem lepiej „zachowywała się” podczas malowania aerografem (łatwiej się rozpyla, równiej kryje i lepiej się trzyma powierzchni). Niestety zauważyłem też efekty uboczne: na białym kolorze Pactry rozcieńczanym w ten sposób zmywaczem, przy malowaniu robią dziwne żółte zacieki na powierzchni. Nie polecam do jasnych kolorów. Poza tym pewnie możne użyć po prostu opóźniacza do farb akrylowych, ale takowego nie posiadam.
Przy okazji malowania kadłuba miałem możliwość wypróbować tajemniczą dla mnie metodę „podwójnej taśmy”, o której pisał Rutek w wątku jhradcy:
http://www.kartonwork.pl/forum/viewtopi ... &start=130
Pozwala ona na równe i precyzyjne, a zarazem nie niszczące kleju ułożenie taśmy malarskiej na modelu:
Inne zdjęcia ze wstępnych prac malarskich prezentuję poniżej. Na kilku widać dodatkowo zrobione drobiazgi przed malowaniem: podstawę windy kotwicznej, kluzy kotwiczne oraz dwie mniejsze kluzy w nadburciu dziobówki. Ponadto kilka razy udało mi się nadłamać ściany nadbudówki dziobowej. Szkoda, że ich nie odciąłem przed przyklejeniem burt. Takie wystające delikatne „uszy” przeszkadzają trochę w majstrowaniu przy kadłubie w stanie surowym...
Jak już wspomniałem, prace przy części podwodnej kadłuba szły niestety jakoś pod górkę. Mianowicie czerwony Humbrol, którym się zachwycałem kryje model dziwnie szorstką warstwą, która z lubością zostaje przy dotykaniu na palcach i za pomocą tychże roznosi się paskudnie po okolicy i podłożu... Nie wiem czemu zawdzięczać takie właściwości – farba nanosi się z aerografu zbyt przesuszona i potem ją z łatwością wycieram paluchami, albo jest już stara... Pojęcia nie mam. W każdym razie prace poprawkowe nad dnem (szlifowanie i malowanie) dały w efekcie zabrudzenia, które udało mi się również papierem ściernym nanieść na sąsiadujące czarne i białe fragmenty burt. W konsekwencji, próba pokrycia tych drugich kolejną warstwą białego koloru dała wychodzącą ciągle na wierzch ładną malinkę :-/ Nie sposób było ją zamalować ani usunąć. Biała farba po prostu rozpuszczała pigment i od razu różowiała. Próbowałem podkładu z białego matowego Humbrola – działało, ale jak położyłem na to białą Pactrę, to powyłaziły dziwne zmarszczki. W końcu powiedziałem dość i zeszlifowałem farbę. Ponieważ nie zeszlifowałem jej równo – ma tendencję do schodzenia w płatach/łuszczenia się pod papierem ściernym- położyłem warstwę szpachli i wyszlifowałem znowu wszystkie białe powierzchnie na gładko. W końcu było OK. Dno pomalowałem trochę inną błyszczącą czerwienią Humbrola (132), nie tak bardzo brudzącą ręce po pomalowaniu jak w poprzedniej wersji
Przy okazji, po raz kolejny stwierdziłem, że łączenie burt i pokładu w modelu nie jest zbyt ładne i przejechałem po całej długości szpachlą i papierem ściernym. I to dzięki mobilizującej funkcji forum- stwierdziłem, że trzeba się bardziej przyłożyć do tej pracy, bo przecież nie można tego Wam pokazać w takiej formie. No i poprawiłem :-)
Potem było już tylko ostatnie maskowanie przed malowaniem- ważna sprawa, bo jak się to źle wykona, to można sobie model popaprać przy malowaniu i trzeba znów coś poprawiać. Jak zwykle u mnie, takie coś mnie wcześniej spotkało i musiałem poprawiać
.
Po pomalowaniu wszystkiego aerografem i zdjęciu masek, w kilku miejscach pod taśmę wdarła się farba i musiałem to ręcznie „podpacykować” odpowiednimi kolorami. Pędzelkiem malowałem też na biało ścianę dziobówki, ścianę pokładu szańcowego i wszystko na pokładzie rufowym. Było tam trochę manewrowania ale jakoś to wyszło. Poprawiać bardziej nie będę, bo czuję, że jak zacznę kombinować to coś właśnie zepsuję. Z efektu końcowego jestem zadowolony połowicznie
, bo wiele mogło wyglądać lepiej, ale nie jest źle. Teraz pracuję nad napisami na burtach i polakieruję całość.
P.S. 1
Na ostatnim zdjęciu widać główny mankament mojego modelu :-( Ten Wielki Babol (w skrócie TWB) został zauważony już dawno temu, zaraz po zamontowaniu pokładu łodziowego, ale że kadłub był piankowany i szpachlowany nic z tym nie umiałem zrobić. Ot, będzie taki „Sołdek” z przetrąconym grzbietem, choć robiąc deski pokładu spróbuję nieco zmniejszyć optycznie to wrażenie.
P.S. 2
Zdjęcie rufy specjalnie dla Ciebie Piotrze, cobyś ocenił kąty proste i inne takie
To tyle, do miłego zobaczenia,
Łukasz
I dzięki temu malowanie kadłuba mojego niszczyciela musiałem znaaacznie przedłużyć, nadużywając jednocześnie zbyt wielu niecenzuralnych określeń. O skopaniu efektu końcowego nie wspomnę. Warto to sobie zapamiętać.
Twoje uwagi są niezwykle cenne i dzięki takim własnie postom od Was uczę się ciągle. Świetnie, że tyle podpowiadasz, a wszystko, co piszesz zanotuję w pamięci.
