Widziałem go na pewnym etapie w realu, teraz oglądam dalsze postępy i taka mnie refleksja nachodzi.
Jak ty to zamierzasz zaprezentować. Tzn. co ty zrobisz żeby ten sędzia był w stanie osądzić to co widzi bo jak to wszystko zobaczy to mu się te wszyściutkie mikrometrowe elementy zleją.
Może jakaś projekcja interaktywna z taką kamerą co to się do żołądka wkłada?
A tak ciut poważniej to GOOD JOB
...co ty zrobisz żeby ten sędzia był w stanie osądzić to co widzi
Uf to jeszcze nie ten etap, żeby się nad tym zastanawiać.
Wczoraj miałem „przygodę”. I jest to chyba godne opisania na forum. Otóż sporo czasu strugałem element zaznaczony w czerwonej ramce (to część mechanizmu sterowania wirnikiem). Kilka razy już go miałem „prawie gotowego i... się łamał. Wreszcie, gdy udało mi się go zrobić w całości i należało przykleić we właściwym miejscu, to skurczybyk uciekł mi z pincety. Godzina poszukiwań w różnych możliwych i niemożliwych miejscach zakończyła się porażką. Wcięło na amen. Dla uspokojenia nerwów wyszedłem z psem na spacer, a potem zrobiłem sobie kolację. I przy kolacji go znalazłem!! Gdy łyknąłem wody mineralnej, zauważyłem, że coś mi pływa w szklance. Wszystko wskazuje, że cały czas miałem ten „brakujący element” przyczepiony do wąsów! W tym momencie stwierdzenie – „mała rzecz, a cieszy” – nabrało dla mnie nowego wymiaru.
Gdy stajesz przed problemem, szukaj rozwiązania, a nie obejścia.
jakby były zgolone to by właśnie sie nie zgubił tylko spadł po odbiciu sie od nosa
A przypuśćmy że na spacerze Kolega oblizałby wąsy ??
Część by przepadła na wieki a szkoda by było bo ładna
Jako wąsacz śmiem twierdzić, że po oblizaniu wąsów element ten odnalazł by się wcześniej, ponieważ został by wykryty organoleptycznie w otworze gębowym kolegi Andrzeja.
NIewątpliwie cieszyć się trzeba, że element został w porę dostrzeżony w szklance bo w przeciwnym razie mógł zostać połknięty, co było by niepowetowaną stratą Ziobrowej myśli technicznej.
I jeszcze jedno. Moja połówka (gorsza czy lepsza, sprawa dyskusyjna) stwierdziła, że do oprowadzania po modelu najlepsza by była kamera światłowodowa stosowana w chirurgii. Cienka jak włos wciśnie się wszędzie.
Filip Jereczek pisze:
NIewątpliwie cieszyć się trzeba, że element został w porę dostrzeżony w szklance bo w przeciwnym razie mógł zostać połknięty, co było by niepowetowaną stratą Ziobrowej myśli technicznej.
Nie no byłaby jeszcze jedna szansa
Tylko trza bt poczekać
Andrzejku - jak Ty jestem wąsaty brodacz - trzeba zaczynać szukania od czesania owłosienia twarzy, niestety. Ale okazuje się że wąsy są pożyteczne, wbrew opinii części mojej rodzinki. Pozdrawiam serdecznie
Andrzej,
Kilka lat temu miałem okazję odwiedzić unikalną ekspozycję sztuki. Kolejka do sal wystawowych Metropolitan Muzeum z tej właśnie okazji , była chyba dłuższa niż kolejki po cokolwiek w Polsce w „tamtych” czasach. Ekspozycją, o której mówię był zbiór oryginalnych rysunków i szkiców Leonarda Da Vinci. Oglądaniu tych dzieł towarzyszył niebywały nastrój admiracji i czego się wcześniej nie spodziewałem, (u mnie) reakcja szoku wywołana rozmiarami rysunków. W odróżnieniu od reprodukcji zamieszczanych w albumach, większość oryginalnych szkiców mistrza okazała się być zrobiona na niezwykle małych skrawkach papieru. Rysunki okazały się wręcz miniaturowe, wciąż zachowując niezwykle dokładnie formę i proporcje szkicowanych obiektów.
Oglądanie ostatnich zdjęć twojego projektu jakoś automatycznie wydobyło z pamięci tamte szokujące wrażenia. Podejrzewam, że nie jest to jedynie zbieg okoliczności. No chyba, że to te wąsy nasunęły mi skojarzenia z cechami Człowieka Renesansu.
Pozdrawiam!
Piotr
Obraz jest wart tysiąca słów. Model wart jest miliona.
