Mały czołg por. Grubera czyli samotność na froncie wschodnim

[zxcvbnm1971]

Jako że na horyzoncie połyskuje zadek oddalającego się widma kryzysu a co za tym idzie jest więcej roboty, więc trzeba uszczuplić kurczące się zasoby wolnego czasu. Zanabyłem więc metodą wymiany za bilety Narodowego Banku Polskiego o znikomo małej wartości model Tamiyi "Sd. Kfz. 222 Leichter Panzerspahwagen (4x4) Afrika-Korps + DKW NZ 350":



Żeby było weselej kupiłem go od Mc Maniaka, któremu jakiś czas temu sprzedałem Sd. Kfz. 223. Ale magazynowanie towaru jest kosztem i jak każdy koszt jest złem samym w sobie (o ile nie mamy zbyt dużo do oddania fiskusowi), więc ruch w interesie musi być. Jako że samo nabycie zestawu nie zobowiązuje postanowiłem się do niego dobrać. Ale że samo rozpoczęcie również o niczym nie świadczy postanowiłem się pochwalić swoimi wypocinami, co mam nadzieję spowoduje, że będzie mi wstyd zrobić przerwę rzędu kilkudziesięciu miesięcy.

Ponieważ to rodzaj odstresowania, więc o ile to możliwe jedziem zgodnie z instrukcją. Spójrzmy na punkt pierwszy:


Elementy wycięte i obrobione:


więc próba na sucho:


Nie może być, pasuje! No to trochę Tamiya Extra Thin Cement (jak to się do dobrego łatwo przyzwyczaić ) i się kupy trzyma:


Na to lecim dalij - punkt drugi:


oraz trzeci:


Skandal! Trzydziestoczteroletnie formy i wszystko pasuje? Pachnie mi to nieuczciwą konkurencją. I to nie pierwszy raz. Bo jak wytłumaczyć, że japońskie samochody się psują rzadziej niż włoscy zdobywcy tytułu "Kar of de jer"? No dobra, już nie bredzim tylko idzim spać.

[zxcvbnm1971]

Heloł. Przyszła pora na punkt czwarty instrukcji, czyli koła. Nic specjalnego, trzy elementy na sztukę, tylko trzeba uważać, coby za bardzo klejem nie zapaćkać bo się nie będą kręciły:


Kolejny etap (piąty) zmontowany na sucho, przykleję po pomalowaniu, podobnie jak koło zapasowe:


Nie sugerujcie się tytułem, pojazd będzie w malowaniu afrykańskim. Teraz się zastanawiam nad malowaniem spodu. Skoro wewnętrzne ściany wieży, wyposażenie, podłoga w środku były w Panzergrau, jedynie na zewnętrzne powierzchnie nakładano piaskowy omijając fragmenty z oznakowaniem pozostawiając je na szarym tle, to wątpię, żeby im się chciało malować pojazd od spodu. No bo po co włazić pod samochód jak i tak nic nie widać. Zresztą instrukcja z 17 marca 1941 mówiła o pokryciu 2/3 pojazdu kolorem Afrika Kors Gelb RAL 8000, resztę Grau RAL 7008. Podobno to było sporadycznie przestrzegane o ile w ogóle się przytrafiło. W rzeczywistości paćkali cały pojazd na RAL 8000 o ile go mieli, w przeciwnym wypadku używano cokolwiek się trafiło, byle było z barwy podobne do piasku. I tak w ruch szły pędzle upaćkane w zdobycznej farbie brytyjskie i dość często lotniczej Sandgelb RLM 79 czy Sandbraun RLM 79a, że nie wspomnę o malowaniu błotem. Mam zatem zamiar pokryć go Pactrą A96 (wspomniana RLM 79) lub A20. A może się zdecyduję na Vallejo 882? Ale na rok 1941 chyba trochę za ciemny. Spód raczej będzie w Pazergrau. Ale decyzja jutro.

[Constructor]

Super! Allo Allo oglądąłem jakiś czas temu Też miałem zamiar kupić sobie ten model

[zxcvbnm1971]

Witam serdecznie w moich skromnych progach Ciężki tydzień za nami. Mam nadzieję, że ten co nadchodzi będzie lżejszy od niego ale cięższy od następnego Teraz mała zagadka: co teraz? Karabinek i armatka czyli punkt szósty i siódmy instrukcji. Aluminiową lufę wkleiłem na żywicę pięciominutową. Po pierwsze wybył mi gdzieś gęsty cyjanoakryl (jak kamień w wodę, tzn. jeden w wodę czyli zaginął, drugi kamień: znalazłem na dnie szafy ale w buteleczce kamień, czyli termin ważności pół roku jak najbardziej działa, nie to co z jedzeniem ), a po drugie zawsze wolałem żywicę, więcej czasu na reakcję i ładniej pachnie.



Z punktu ósmego to tylko wetknąłem konstrukcję w dziurę, to znaczy otwór w podłodze w celu zobaczenia jak to wygląda:



Pewnie by jutro to pomalować się zdało. No to jak to teraz mówią: narka.

[Jari]

Tylko nie spożywaj salami w czasie produkcji

[Hurragan76]

a po drugie zawsze wolałem żywicę, więcej czasu na reakcję i ładniej pachnie.

ja wolę butapren