Bardzo przyjemnie być tak pochwalonym, boję się tylko trochę czy to nie za bardzo na wyrost.
Jutro może będzie okazja trochę posunąć budowę do przodu, na razie relacja z poszukiwań ws. zasobnika amunicji.
Okazuje się, że nawet na forach wyspecjalizowanych w samolotach WW1 brakuje jednoznacznych i jasnych informacji.
Dowiedziałem się zatem, że skrzynka na amunicję do typowego (lądowego) Vickersa Mk.1 miała rozmiary mniej więcej 11x20x37cm, zawierała 250 naboi na taśmie dł. 6mb. Taśma po opróżnieniu wydłużała się do 9mb.
Pierwsze N17 zabierały 250 pocisków, zatem można przypuszczać, że stosowano typową taśmę. Zasobnik wygląda, że był zawieszony asymetrycznie, znalazłem taką rycinę:
Później zapas amunicji zwiększono do 400-500 pocisków więc skrzynka musiała być 2x większa.
W N23 z Brukseli wygląda to tak:
Jak wspominałem wcześniej, nie bardzo mogę sobie wyobrazić użytkowanie tych szafeczek w warunkach lotniska polowego.
N17 był też produkowany we Włoszech, w zakładach Macchi, stamtąd pochodzą te rysunki:
Pierwszy potwierdza działanie bębna zbierającego pustą taśmę.
Na drugim zaznaczyłem kolorowymi liniami - jak sobie wyobrażam ułożenie amunicji: dwa zasobniki ze standardową taśmą 250.
Ale czy tak było w rzeczywistości - nie wiem.
Przy okazji poszukiwań trafiłem na mnóstwo ciekawych instrukcji dot. karabinów maszynowych, tytuły niektórych są świetne, np. "Weekend z karabinem maszynowym", "Jak zestrzelić samolot", "Karabin maszynowy i Ty"oraz inne.
Otwieracie taką książeczkę:
A tam, zaraz na drugiej stronie:
REKLAMY!Teksty porad są zaiste fascynujące:
Czytamy zatem, że karabinu maszynowego w zasadzie nie ma po co używać, no chyba, że:
(a) chcemy udzielić wsparcia własnym siłom
(b) powstrzymać lub opóźnić działanie wroga
(c) coś sobie upatrzyliśmy i jest do czego postrzelać.
Dalej czytamy, że nie należy strzelać, jeżeli strzelanie jest bez sensu.
Ach, wojsko ...
