De Havilland DH-82A Tiger Moth /1:33/ Kartonowa Kolekcja

[Paweł O.]

Witam.

Budowa Albatrosa stanęła na etapie zbierania materiałów do kabiny załogi. I tutaj mam pytanie do Was czy spotkaliście już z sytuacją, że piszecie do instytucji, ponieważ jest podany adres do korespondencji a w odpowiedzi echo, powtarzacie zapytanie a tu znowu zlew. Jest też pewniakiem, że im poważniejsze muzeum fundacja etc. to brak odpowiedzi jest pewny. Tak, więc Albatros poszedł w konserwę, ale przecież jest trochę wolnego czasu i trzeba coś skleić. Kroolo wymyślił ciekawy konkurs ja zaś od momentu wznowienia Tiger Motha chciałem go skleić w tym malowaniu, więc z wyborem tematu nie było problemu. Historii Tiger-ka nie muszę nikomu przedstawiać generalnie samolot który przyczynił się do zwycięstwa Brytyjczyków podczas ostatniej wojny na równi ze Spitami, Mosquitami,Lancasterami bo to przecież na nim zaczynał szkolenie każdy pilot RAF-u. Latali też na nim nasi piloci i to nie tylko w szkołach, ale później w dywizjonach bojowych gdzie służył, jako maszyna łącznikowa. A że jest to konstrukcja udane niech świadczy fakt, że latają jeszcze po dzień dzisiejszy. Nawet w naszym kraju jest jeden i bardzo często można go spotkać na pokazach lotniczych.
Tyle tytułem wstępu na początek fotka wycinanki zestawu leniucha i pomocy dydaktycznej, z której będę korzystał




Na początku poszło zgodnie z instrukcją, bo przecież miał być standard



Ale mogę sobie dołożyć roboty, przecież potrafię. Jak pomyślałem tak zrobiłem. Pasy Sutton A Harness po mojemu



Ponieważ koncepcja standardowego sklejania po zrobieniu pasów upadła, dorobiłem drążki sterowe,imitacje kratownicy kadłuba i innych wypukłości a całość pomalowałem szarym podkładem.



Jak podkład porządnie wysechł przeszlifowałem nierówności i pomalowałem w kolorze cockpit Green. A potem trochę zadrapań i śladów eksploatacji.



Zostało tylko zamontowanie kilku manetek, ale o tym następnym razem.
No to tymczasem….

[Viking_BB]

Pasy robią wrażenie Na kadłubach się mało znam, ale potrafię dostrzec modelarskie "zapalenie"

[Paweł O.]

Witam.

Przebywanie na tzw. L-4 to cudowny stan nareszcie jest czas na prawie wszystko. Już nie pamiętam, kiedy ostatni raz tak długo mogłem sobie posklejać. Korzystając z tego niewątpliwego dobrodziejstwa prace przy Tiger-ku posuwają się do przodu i jest nawet czas by, co nieco przerobić. Ale do rzeczy w kabinie uzupełniłem manetki oraz wkleiłem krótszą część pasów



Zdjęcia są robione podczas montażu stąd na makro widać resztki cieni ,, Tamiji ”
A następnie dokleiłem prawą burtę.



Następnie wyciąłem i dopasowałem na taśmie poszycie kadłuba.



Po przeszlifowaniu raz jeszcze kadłuba z lekkim niepokojem przystąpiłem do oklejania, pomny problemów z Po-2 a nie pamiętając jak mi poszło z pierwszym Tigerkiem miałem pewne obawy które jednak okazały się płonne. Wszystko się pięknie zeszło.




Usterzenie skleiło się właściwie samo jedynym udziwnieniem z mojej strony to wycięcie otworów odwadniających.




Przeglądając wcześniej tą wycinankę i zastanawiając się, co by u można zmienić zwróciłem uwagę na ładnie zaznaczone sznurowanie, od zawsze korciło mnie by ten detal oddać możliwie jak najwierniej, ale najpierw umiejętności a potem lenistwo sprawiało, że jakoś nie wychodziło. Teraz też niewiele brakowały a by nie wyszło. Bo klejąc spód kadłuba stwierdziłem, że nie będzie widać, ale że temat mnie dręczył jak psa pchły to na wyschniętym już kadłubie zrobiłem najpierw cztery otworki a potem to było tak. Najpierw otworki wiertłem 0,2 delikatnie




Potem w te otworki farba z odrobinką BCG.




Teraz trzeba było znaleźć odpowiednią nić, na początku myślałem że będzie drut 0,2 ale niestety złaziła z niego farba. Po kilku próbach padło na nić do podszewek takie fajne plastikowe. W oryginale sznurowanie odbywa się przed lakierowaniem ale w moim wypadku trzeba było malować nici najpierw. Specjalnie też kolor nici jest ciemniejszy niż poszycia by było to bardziej widoczne. A poza tym farby serii BASE są bardzo odporne na ścieranie.




Próby na sucho wyszły bardzo obiecująco



Teraz tylko trzeba zabezpieczyć boki i spód Caponem i brać się za szycie kadłuba, muszę się tylko żony zapytać czy nie ma, jakiej sukni na wczesne lata czterdzieste to wówczas będę mógł się bardziej wczuć w sytuację tych Pań, które pracowały w zakładach De Havilland-a. Ale o tym w następnym odcinku.


No to tymczasem…..

[Paweł O.]

Witam.
Każde L-4 szybko się kończy i trzeba wrócić z powrotem do zajęć planowych, co za tym idzie znacząco spada liczba wolnych chwil na klejenie. Generalnie jednak postęp jest. Obszywanie wypadło po mojej myśli miałem co prawda na początku trochę problemów z doborem kleju tak by nie zostawiał śladów ( widać na zdjęciach ) ale po kilku próbach stanęło na gęstym BCG który jest naprawdę super. Kończąc temat imitacji szycia to na pewno trzeba to zrobić na początku oklejenia, bo potem to za dużo czasu zajmuje. Na zdjęciach wygląda to tak zostanie mi tylko jeszcze podmalowanie, ale to jak będę zaznaczał wszystkie wystające elementy.



W tak zwanym międzyczasie zrobiło się usterzenie poziome i pionowe



Teraz natomiast kończą się robić skrzydła



Jedyne, co dołożyłem na tym etapie od siebie to bardzo lekko uwypukliłem górne powierzchnie skrzydeł i usterzenia. To tyle w tej odsłonie teraz tylko tablice przyrządów i składamy szmaciaczka w całość.

No to tymczasem….

[Tempest]

Przebywanie na tzw. L-4 to cudowny stan nareszcie jest czas na prawie wszystko.

Pod warunkiem, że nie cieknie ciurkiem z nosa

A co do modelu to wygląda że będzie na czym oko zawiesić jak go gdzieś na żywo uda mi się zobaczyć.

[Paweł O.]

Mnie akurat z nosa to nie ciekło / co nie znaczy że nie ciekło wcale /
Ale na szczęście kleić się dało. Jak model się doskleja do końca to zapewne w przyszłym roku do Przeciszowa pojedzie.

[Witek S.]

Mam go w planach... Może nie najbliższych, ale mam Więc relację oglądam nie tylko z przyjemnością, ale i z ciekawością.

[Paweł O.]

Witam.
Nareszcie mam z powrotem swój aparat i mogę już dokumentować na potrzeby tej relacji. Budowa posuwała się w tym czasie sukcesywnie do przodu. Z racji tego, że mój samolocik nie ma uzbrojenia i wielu innych atrakcyjnych detali a poza tym jest mikrej postury postanowiłem bardziej wyeksponować jego kabiny. Zacząłem od waloryzacji tablic przyrządów. Podchodziłem do tematu dwa razy gdyż drut, który użyłem za pierwszym razem był troszeczkę za gruby i trzeba go było wymienić. Druty i kulki BGA kleiłem klejem microscale dedykowanym dla foli aluminiowych. Busole też uplastyczniłem.



Potem z kartonu 0,4 dorobiłem brakujące drewniane wzmocnienie a z wikolu elementy skórzanego oparcia w kabinie ucznia. W tak zwanym międzyczasie przygotowuję sobie śruby do naciągów.



Skrzydełka też już prawie gotowe, poprawiłem chodniczek, dorobione pętle do wiązania odciągów oraz nity z kulek BGA. Zastrzały przygotowane do waloryzacji.



Na zakończenie tej relacji przygotowane okapotowanie silnika.




No to tymczasem…..

[Paweł O.]

Witam.
Pora kończyć budowę, więc przechodzimy do składania podzespołów, tablice już gotowe



Na koniec dołożę tylko delikatny filtr i powinno być dobrze. Ogromnie nie lubię poprawek, ale drążki wołały o pomstę do nieba więc trzeba było



Okapotowanie na swoim miejscu



Z cyklu lubię majsterkować przyrząd do montażu skrzydeł, przekonałem się już nie raz, że warto nawet najprostszy sobie zrobić bardzo pomaga.



Płaty już na swoim miejscu teraz czas na naciągi, chociaż to zajęcie czasochłonne bardzo lubię to robić



Idąc dalej tą drogą reszta sznurków, tzn. usterzenie w oplotach



Ostatnie elementy przyklejam na swoich miejscach, obie kabiny i wskaźnik paliwa



I tym sposobem udało się dotrzeć do szczęśliwego końca . Teraz zdjęcia tzw. robocze, czyli to co jest w wycinance, właściwa galeria w sobotę jak wyschnie podłoże.



No to tymczasem….

[Paweł O.]

Witam.
Zapraszam wszystkich do galerii mojego Tiger Motha. Winetka którą widzicie przedstawia pilota ,, zesłanego ” na odpoczynek w lataniu operacyjnym do ośrodka szkoleniowego. Widać że w tym miejscu czas się zatrzymał bo i sprzęt latający nie taki, dzień do dnia podobny nawet Meawestka pamiętająca czasy Batlle of Brittain . Dziękuję Panu Andrzejowi Domańskiemu za pomoc w nadaniu figurce ludzkiego wyglądu. Na zakończenie każdemu polecam ten modelik bo bardzo ładnie się prezentuje.










I jeszcze kilka zdjęć w konwersji czarno-białej.





No to tymczasem…..


Pozdrawiam.

Paweł