Dla zainteresowanych - kilka słów o samej metodzie kształtowania przyrostowego. Otóż metoda ta pozwala na wytwarzanie gotowych przedmiotów bez prawie żadnej obróbki mechanicznej. Zazwyczaj przedmioty skomplikowane robi się z części, które są frezowane, wiercone, szlifowane, itd. Np. aluminiowe koło motocykla wyścigowego robi się tak, że wkłada się kawał aluminium do obrabiarki sterowanej komputerowo, uruchamia program i po jakimś czasie wyjmuje się gotowe koło. Tam jest wiercone, frezowane itd.
Metoda przyrostowa natomiast przypomina sposób budowania starożytnej piramidy. Najpierw warstwa najniższa, potem warstwa następna, mniejsza. I tak warstwa po warstwie, powstaje cała piramida łącznie z wewnętrznymi korytarzami.
Tutaj jest podobnie: nakłada się dolną warstwę, utwardza ją. Potem następną, itd.
Warstwy są robione z płynnych tworzyw sztucznych (polimerów), przy czym technologii jest wiele (opisane są we wspomnianym artykule a linki do stron firm zamieściłem na końcu postu).
Warstw mogą być tysiące, w różnych kolorach.
Przedmiot wytwarzany może od razu mieć właściwe kolory – wystarczy użyć kolorowych polimerów.
Oto link do galerii zdjęć przedmiotów wykonanych przez firmę
Stratasys.
Dlaczego o tym piszę?
Otóż na CEBICIE wystawiała się firma, która pokazała prototypy głowicy do drukarki atramentowej umożliwiającej zrobienie elementu metodą przyrostową poprzez ... zwykłe drukowanie. Oczywiście drukarka jest nieco zmodyfikowana tak aby podłoże mogło poruszać się także w pionie. „Napluwana” jest wartstwa polimeru, utwardzana tymczasowo poprzez naświetlanie promieniami UV.
Po wydrukowaniu całości, następuje ostateczne utwardzenie - poprzez potraktowanie ultradźwiękami - w małej komorze podłączanej do portu USB komputera.
Podobno koszty „druku” na początku mają wynosić ok. 2-3 razy więcej niż normalnych wkładów do drukarek. Firmy zajmujące się regeneracją pewnie już zacierają ręce. Maksymalny rozmiar wytworzonego przedmotu to 5x10 cm w poziomie i 4 cm w pionie. Zbiorniki polimerów zawierają też kolory biały i srebrny, więc można także robić elementy białe oraz błyszczące.
Podobno producenci drukarek wykazali duże zainteresowanie i będą oferować w drukarkach następnej generacji specjalne przystawki-moduły. Tak jak dzisiaj oferują przystawki do druku dwustronnego.
Stwarza to przed modelarzami świetne pole do popisu, bo zamiast kupować elementy fototrawione będzie można „wydrukować” je sobie w domu. Albo miniaturowy reflektorek. Oczywiście jest jeszcze problem wprowadzenia obrazu elementu do komputera ale już są także prototypowe domowe skanery 3D. Będzie można niebawem przestrzenny model np. „Błyskawicy” - w niedużej skali - wydrukować w domu! Pole do wyobraźni szerokie. Może powstanie nowa konkurencja na zawodach modelarskich: modele warstwowe? Choć będzie to raczej modelarstwo komputerowe, gdzie umiejętności modelarza będą polegały na wytworzeniu wirtualnego przedmiotu, natomiast przeniesieniem go do naszego świata zajmie się drukarka.
Artykuł w PC-World kończy się słowami „Wkraczamy w etap, w którym urządzenia przyrostowe (...) zaczynają ekspansję do biur, skąd zapewne niedługo trafią i do domów”.
Nie minął rok i stało się.Poniżej podaję kilka linków do stron firm zajmujących się technologią kształtowania przyrostowego.
Co o tym sądzicie? Czy to będzie rewolucja w modelarstwie?
Linki do firm:
Aaroflex,
Cubital America,
DSM Somos,
DTM Corp,
Sanders Prototype,
Soligen,
Therics,
3D Systems,
Z Corp,
, a tak pozatym to fajna sprawa takie coś 
Na szczęście nic nie zginęło, bo miałbym problem z odkupieniem 
