Ostatnio takie czasy, że sporo widzimy w różnego typu relacjach przejmowanego ruskiego sprzętu wojskowego. Chcąc, nie chcąc wpisuję się modelarsko w ten "trend", ponieważ za obiekt kolejnej budowy obrałem sowieckiego Łagga-3, ale w barwach fińskiego lotnictwa. Moja decyzja nie ma jednak nic wspólnego z tym co się dzieje na Ukrainie, bowiem od dawna chciałem popełnić model tego samolotu w fińskich barwach, a budowę tegoż rozpocząłem gdzieś na listopadzie 2021 roku.
Model buduję w oparciu o wycinankę z MPModel. Na rynku jest jeszcze kilka innych wydań. Jest model od Bumażnoje Modelirowanie oraz YG-model, starusieńkiego Fly’a nie brałem pod uwagę. Oba w/w prezentują inną niż potrzebuję wersję, co więcej, filozofia ich budowy i sposób rozłożenia części nie bardzo przypadł mi do gustu. Zatem wybór padł na model projektu Marka Pacyńskiego, chociaż ma on swoje spore uproszczenia.
Wprost z wycinanki wychodzi model Łagga z 4 serii produkcyjnej, natomiast ja chcę go zbudować z 35 serii, którego Finowie oznaczyli jako LG-3. Ten jeden z trzech przechwyconych Łaggów relatywnie najwięcej się nalatał w barwach fińskich, chociaż bez specjalnych sukcesów, ale akurat ten ostatni aspekt jest dla mnie najmniej istotny. W mojej ocenie to bardzo zgrabny samolocik, który modelarsko sobie gdzieś tam w kącie innych sław ledwo-ledwo egzystuje. Natomiast fiński kamuflaż bardzo uatrakcyjnia go wizualnie w moim odczuciu, a to jak Finowie radzili sobie z sowiecką nawałą też jest godne zapamiętania. Historia lubi się powtarzać?
Ze względu na słaby karton, na którym został wydany model (słaby na moje potrzeby), części wydrukowałem na kartonach bloku technicznego (gramatura 250). Przeróbka serii 4 na 35 wymagała przede wszystkim modyfikacji podkadłubowego chwytu powietrza i jego wylotu. Seria 35 chyba miała najbardziej oryginalny kształt tychże ze wszystkich serii produkcyjnych Łaggów. Sporo nakombinowałem się, żeby w miarę go wymodelować, aczkolwiek muszę zaznaczyć, że temat wciąż jest rozwojowy bo ten element nie jest wykończony. Musiałem też bardzo mocno popracować nad chwytem powietrza pod dziobem samolotu, żeby to jakoś wyglądało. Mocno, oznacza tak ze cztery podejścia, kończące się wypruwaniem poprzedniej sekcji i robieniem tego detalu od nowa. Tak szczerze, bez urazy, wg mnie w wycinance ten element po prostu jest zaprojektowany na odczep się. Głównie z tego powodu, ale także z powodu wcześniej omawianego wlotu podkadłubowego, model kilka razy już zataczał kręgi nad koszem. Błędnie zaprojektowane są także wnęki podwozia głównego, które powinny mieć nieco inny układ niż to zaproponowano w modelu, więc je też przerobiłem. Poniżej prezentuję zdjęcia od początku budowy.
Tutaj dodałem po burtach z przodu po łatce z kartonu z bloku technicznego, żeby jakoś załagodzić kanciastość bryły przodu kadłuba.
Widoczne jedne z kilku prób przeróbki wlotu powietrza pod dziobem samolotu, które potem i tak wyciąłem. Widać też prace nad wymodzeniem oprofilowania wylotu powietrza z podkadłubowej chłodnicy. Imitację siatki chłodnicy zrobiłem z gotowej, modelarskiej siateczki ze wzorem plastra miodu. Z tego samego materiału wykonam podkadłubową wersję. Widać na fotakach, że wnękę kabiny pilota ponownie częściowo zakleiłem, ponieważ po fakcie zorientowałem się, że linia cięcia zaprojektowana została dokładnie po linii mocowania wiatrochronu - a to nie jest prawidłowa konfiguracja. Jak dojdę do etapu kabiny będę docinał tą wnękę ponownie z odpowiednim marginesem pod owiewkę.
Wizyta "Kuby Rozpruwacza", kolejna...
Pi razy drzwi wstępnie domknięta bryła bazowa modelu przed lakierowaniem kolorem.
A tutaj po położeniu pierwszej warstwy testowej lakieru szarej Tamki do weryfikacji kształtów, konturów i powierzchni modelu. To jest pośredni etap, po którym model będzie ponownie oszlifowany i podpolerowany miejscowo. Jednolita warstwa farby daje możliwość wyłapania moich błędów wykonawczych, których nie widać dobrze na łaciatym kartonowym kopycie. To tak ad vocem pojawiającego się czasem stwierdzenia, że maluje się model kartonowy po to, żeby ukryć błędy - tutaj robię to, bo dzięki temu lepiej właśnie błędy widać i to jak...
Obecnie wciąż dopracowuję powierzchnię i niedoróbki. Szlifowanko, malowanko, szlifowanko, malowanko... po pewnym czasie to nawet robi się odprężające. To taki odmienny stan umysłu "na widok którego" moja Żonka puka się w czoło
Trudno mi powiedzieć co wyjdzie z modelu. Zdecydowałem się na publikację, bo widzę szansę na powodzenie. Jest jeszcze kilka krytycznych elementów bryły do dopracowania, ale może dzięki relacji tak łatwo sobie nie odpuszczę.
Zdrówka!
. A metoda jest rozwojowa, można jeszcze kilka rzeczy poprawić.
Zasiadłem, podglądam i podziwiam. Za mną chodzi fiński I-152 i Curtiss H-75, bo oba popełniłem wieki temu w takim kamo i marzą mi się znowu ;) Tak, fińskie barwy są fajne
. Ja w każdym razie jej nie stosuję.