Możnaby rzec, do trzech razy sztuka.
Może tym razem uda się dobrnąć do szczęśliwego końca.
Niestety kartonowy Mustang III nie doczeka się kontynuacji po sromotnej klęsce, którą poniosłem przy budowie, a Yamaha też musi przeleżeć swoje w pudle, zanim dorobię nowe kalki i wezmę się za jej ukończenie.
Ale nie o tym tutaj.
Tutaj będę usiłował zbudować najładniejszy moim zdaniem wariant Bf-109, czyli G-6, przeze mnie zwany "klasykiem".
Wszystkie wcześniejsze wersje wyglądają przy tej na uboższe i bardziej rachityczne, natomiast poźniejsze są już przekombinowane i nie ładne, z jakimiś zmutowanymi przodami, podniesionymi statecznikami pionowymi, kółkami ogonowymi na jakichś tyczkach, i parówkami na skrzydłach.
No, ale to moim zdaniem.
Dobra do rzeczy.
Dziś chciałbym pokazać to co udało mi się zrobić z kokpitem.
Jest to dedykowany zestaw żywiczny Airesa, czyli jest tam właściwie wszystko. Podłoga z tylną i przednią ścianą oraz fotelem jako jeden monolit.
Dokleja się tylko obudowę działka, pedały z blaszek, drążek i koła trymera statecznika poziomego i klap.
Koła trymera i klap pochodzą z zestawu Hasegawy, bo te Airesowe z blaszek były po prostu zbyt... blaszane. Płaskie i tyle. Wolę jak są jednak przestrzenne. Uchwyt na którym są zamocowane też zamieniłem na ten z zestawu Hasegawy, usuwając ten z odlewu Airesa.
Dwie ścianki boczne z dużą ilością detali.
Na lewej burcie dorobiłem jedną dźwigienkę na samej górze zaraz pod górną krawędzią, jedną dźwigienkę od skoku śmigła na module przepustnicy, bo nie było (nie wiem czy się ułamała, czy nie było od początku), a jedną, tą najniżej też przerobiłem, bo ta z zestawu blaszek fototrawionych, wydawała się jakaś za mała. Dorobiłem też uchwyt cięgła na środku modułu przepustnicy.
Wszystkie dorobione dżwigienki wykonałem z arkusza PLA grubości 0,3mm a gałki z 0,5mm i powiem tak... Nigdy więcej kartonu. To jest po prostu genialne tworzywo.
Wycinasz i jest. Nic się nie strzępi i nie rozwarstwia, co irytowało mnie potężnie przy kartonie.
Na prawej burcie dorobiłem tylko jakiś jeden uchwyt od cięgła, bo był on jako fototrawka, ale było to za małe żeby to przykleić.
Pasy to wyrób HGW, choć w zestawie Airesa były pasy, ale były one mosiężne a ich klamry za wielkie. Wybrałem więc HGW, które miałem jeszcze w zapasie i ich użyłem. Niestety były to pasy które trzeba było samemu wyciąć z arkusika na materiału, na którym byłynadrukowane. Wydawałoby się to banalnym zadaniem. Nic bardziej mylnego, gdyż najdłuższe kawałki nie trzymały linii prostych. Więc wycięło się jak się wycięło. Trochę się postrępiły na krawędziach przy przewlekaniu przez klamry, ale dobra tam. Najgorzej nie jest. Kokpit i tak będzie chyba zamknięty.
Tak wygląda pasowanie na sucho ścianek do modułu podłogi.
Tablica to żywica z dodatkiem blaszek i kilku uchwytów od cięgieł, które dodałem.
Teraz kilka słów o malowaniu, bo w sumie to było sztuką tutaj, a nie klejenie.
Więc wszystko najpierw tryśnięte czarnym surfacerem 1500 od Gunze. Potem baza, czyli RLM66 z serii AK Real Colors.
Oczywiście użyłem niewłaściwego wariantu tego koloru, bo powinienem użyć tego wcześniejszego, który był bardziej wpadający w niebieski. Ten jest wpadający w zieleń. Ale dobra, nie będę tym modelem startował na mistrzostwach Świata, więc trudno. Tak już zostanie.
Następnie poszły miejscowe rozjaśnienia Tamiyą XF-55 Deck Tan, albo XF-20 Medium Grey. Nie pamiętam już której użyłem...
Potem malowanki pędzlem kolorowych detali. To robiłem przy użyciu zwykłych Vallejo Model Color. Pod pędzel git.
Cienkie przewody i zegarki od instalacji tlenowej malowałem przy użyciu suchego pędzla. Inaczej by się to nie udało.
Potem uwydatnianie krawędzi suchym pędzlem,przy użyciu koloru srebrnego z palety Vallejo Metal Color.
Potem lakierpołysk GX112, który miał wyjść jako połysk, ale że zbyt delikatnie trysnąłem zrobił się mat, co w zasadzie nie wyszło źle, bo na to dałem ciemne czarno brązowe olejowanie przy użyciu olejów 502 Abteilung, potem jeszcze raz lakier połysk, tym razem już poprawnie zaaplikowany poprawka washa na połysku, potem lakier GX114 i brudzenie podłogi i dolnych krawędzi ścian bocznych pigmentami Light Dust i Airfield Dust.
Niestety na zdjęciach widać masę kłaczków pozstałych po lakierowaniu. Nie widziałęm tego gołym okiem, dopiero na zdjęciach wylazło. Ale to nie jest jakiś problem. Się usunie przed wklejeniem kokpitu w kadłub. Tylko trochę psuje estetykę zdjęć niestety. Ale już nie będę robił nowych.
Mistrzostwo świata to to może nie jest, ale jak dla mnie, jak na drugi model plastikowy samolotu, to chyba jest ok. Ja tam jestem zadowlony.
I chyba to tyle na dziś.
Zdrówka wszystkim.
? Jakoś kojarzę bicie po łbie 
za heretyckie wskazywanie na większe problemy z robieniem bryły modelu kartonowego. A tu nawet mistrz (z szacunem i bez ironii) Laszlik miał problemy z bryłą kadłuba 
. To co mają powiedzieć początkujący kartoniarze 
? Czyli za rok dwa będzie Plastikwork ? 
No bo Szyderczy też ma dość łatwizny kartonowej.... 
