He, he, pisząc o grawerowaniu „blaszek” chyba uległeś Tad realistycznemu wyglądowi gryfu
. W rzeczywistości jest on dość mały i nie byłoby tego widać. „Blaszki” są z papieru z wycinanki i mają szerokość zapałki. Tych małych żółtych śrubek gołym okiem prawie nie widać.
Przyszła pora na sklejenie gryfu, pudła rezonansowego i mostka razem.
Gitarce przybyły też struny, co nadało jej już bardzo realistyczny wygląd. Nie mogę wręcz wyjść z podziwu dla pomysłu autora tego projektu. Bardzo podoba mi się ten model i bez względu na poziom wykonania (w pewnych granicach
) zawsze będzie się fajnie prezentował.
Strun nie zrobiłem jednak z drutu, bo okazał się trochę ciężko formowalny w długich odcinkach. Obawiałem się naciągać go zbyt mocno, przed czym przestrzegał Poste. Zrobiłem je więc z żyłki wędkarskiej o grubości 0,25 mm. Najniższe - patrząc z góry - miałem zrobić z cieńszej (0,12mm) ale jest ona prawie niewidoczna. Najcieńsza struna jest prosto ze szpulki, natomiast pozostałe są oszlifowane papierem ściernym 1000. Począwszy od 3 struny (G) idąc w górę są one dodatkowo posmarowane Pattexem rozmieszanym ze złotą farbką (akwarela). Nadaje im to lekko złocisty kolor oplotu strun i nieznacznie je pogrubia. Zatem struny jak w prawdziwej gitarze są nylonowe. Co ciekawe przy ich naciąganiu sprawdziłem, że naprawdę brzdękają.
Z drobnych szczegółów – wewnętrzna krawędź otworu pudła jest oklejona paseczkiem papieru z nadrukiem takim samym jak wierzch gitary.
Zatem większość modelu została zrobiona. Pozostało uplastycznienie śrubek przy maszynce na blaszce
i motylki do kręcenia nimi.
Ale to już w następnym odcinku.
.
, abym problem rozwiązał po ludzku i nie robił partaniny.
.
musiałem jednak zaparzyć herbatkę z melisy. Nie pomogło na zszargane nerwy, ale oddaliłem się od gitarki na bezpieczną dla niej odległość – do kuchni. Aby więc uniknąć tych uszkodzeń znowu zabezpieczyłem gryf kawałkiem gąbki.
