"Blaszki" niefototrawione

[Andrzej Ziober]

Wszyscy wiedzą, że jakiś czas temu pojawiły się na rynku znakomite blaszki fototrawione w wersji „ful-color”, czyli już pomalowane, tylko do przyklejenia w modelu (np. wyroby Eduard). Postanowiłem spróbować, czy coś takiego da się zrobić „ręcznie”, bez udziału technik komputerowych i jak to wyjdzie w praktyce. Surowiec: czarny plastik ze zużytej baterii do kamery (spiłowany do grubości bibułki), kolorowe patyczki plastikowe wyciągane termicznie do grubości nici lub włosa (w zależności od potrzeb). Narzędzia: wiertło 0,1 mm, iglak, gąbka polerska i nożyki olfa, cyjanopan, kamera wideo i monitor (bo nawet pod szkłem powiększającym ciężko mi było coś zobaczyć podczas pracy). Czas wykonania: trzy tygodnie średnio po 5 h dziennie, z czego dwa na „naukę” i nieudane eksperymenty. Skutki (oprócz kilku dziur w palcach) widoczne na zdjęciu.

Obrazek "pomniejszony" jest w 1:1 i prawie nic nie widać . Zupełnie nie opłaca się robić czegoś takiego samemu, ale mnie to ubawiło

[Tempest]

Okulary zostawiłem w samochodzie więc na części zdjęcia w 1:1 nie za wiele widzę ale pomysł z kamerą i monitorem jako szkłem powiekszającym jest bardzo ciekawy. Czy na początku nie jest trudno skoordynować ruchy rąk patrząc tylko na ekran ?

Jeszcze zapytam - w jaki sposób zostały wykonane czarne gałki na końcach przełączników. Czy to kropla farby czy jakaś inna technika?

[Andrzej Ziober]

Nie wiem Tempeście, jakie okulary nosisz, ale mnie moje nie wystarczają, żebym mógł zobaczyć wyraźnie, co sam sobie zrobiłem. To naprawdę są bardzo małe elementy. Wracając do Twojego pytania; gałki „mniejsze” (te czarne na białych) to kropelki gęstej błyszczącej farby naniesione cienkim drucikiem na gałki „większe”. „Większe” gałki powstały z wyciągniętego termicznie plastikowego włosa, którego końcówkę ukształtowałem, nadtapiając ją nad żarzącym się patyczkiem zapachowym, by później osadzić ją w otworze wywierconym w płytce i z drugie strony zakleić cyjanoaktylem. Koordynacja ruchów przy tak małych obiektach widzianych w dużym powiększeniu to jedyny problem takiej roboty. Ale ja mam wprawę, bo całe lata musiałem się posługiwać mikroskopem i jeszcze ta umiejętność mi całkiem z pamięci nie wywietrzała.

[Mariusz Kita]

Taka precyzja jest wprost niewiarygodna.Kolega Ziober jest chyba NANOCHIRURGIEM,albo potrafi się pomniejszać pijąc POLOCOCTE.Moja szczęka jest na podłodze.Pozdrawiam

[Andrzej Ziober]

Mariuszu, zaręczam Ci, że nic z tych rzeczy. Zrobiłem te paneliki z myślą o wtapianiu różnokolorowych elementów „w jedną całość” bez konieczności ich malowania (zwróć uwage na kreski czerwone, biale i żółte na jednym z paneli - to są wklejone włoski z kolorowych pręcików i "zapolerowane" na równą powierzchnię). Chciałem sprawdzić, jaki to da efekt w praktyce. Dla mnie nanochirurgicznym szczytem możliwości (i to niedościgłym) są ci faceci, którzy robią modele okrętów w skali 1:1000 i na tych okrętach wykonują samodzielnie pokłady drewniane klejone z pojedynczych (!) klepek. Technicznie pewnie bym to potrafił zrobić, ale cierpliwość w wystruganiu tylu jednakowych elemencików, to wyzwanie, przed którym wymiękam całkowicie. Dlatego robię modele samolotów. m.in. mają mniej skomplikowane podłogi

[Andrzej Ziober]

No to jeszcze kolejne ostatnio zrobione elemenciki - wymiary zaznaczone na czerwono

[jawkers]

Wielkie ukłony przed panem!!!
Nie wiarygodna robota.

Pozdrawiam jawkers.

[Andrzej Ziober]

...i jeszcze jeden elemencik. Przed chwilą skończony, "jeszcze ciepły"
Pole zakreskowane zajmą dwa panele z "zegarami". Idę je robić....

[rout]

A do jakiego kolejnego i wspanialego modelu owe mikroskopieństwa sa przeznaczone ?

[jawkers]

Panie Andrzeju mam pytanie.
Z czego pan to urządzenie na ostatnim zdjęciu wykonał?
Czy jest to odlewane czy jakoś "wyrzeźbione"?
Dziękuję i pozdrawiam jawkers.