Oprócz techniki wycinania na dzięcioła, wcale nie mniejsze problemy sprawiało mi do niedawna wycinanie po linii prostej, części naklejonych na tekturę. Kiedy piszę problemy, mam na uwadze jakość i kąt nachylenia krawędzi cięcia w stosunku do płaszczyzny poziomej tektury, oraz fizyczną trudność w prowadzeniu ostrza zagłębiającego się w tekturę. Pytanie typu: W jaki sposób wycinać np. wręgi z tektury o grubości 3mm tak aby nie nabawić się odcisków, padło już na tym forum kilka razy. Odpowiedz na to pytanie również można w kilku miejscach przeczytać. Moją odpowiedź, opatrzoną kilkoma zdjęciami zamieszczę tutaj, może komuś się przyda.
wydawać by się mogło, że nie ma nic prostszego jak rozcięcie nożykiem kawałka tektury na dwie części. Co się jednak wtedy dzieje? Jak się dobrze przyjrzeć tak rozcinanej tekturze, to widać, że nożyk wcina się w nią pozostawiając ślad klina. I jednocześnie im głębiej nacinamy tekturę tym więcej trzeba używać do tego siły. Zakładając, że nożyk trzymamy prostopadle do płaszczyzny tektury, to po rozcięciu otrzymujemy dwie krawędzie o rozwartym kącie w stosunku do górnej płaszczyzny i bąble na dłoniach. Z lewej - awers, z prawej - rewers
Co zrobić żeby się nie narobić i aby krawędź wyciętego kawałka tektury była ucięta pod kątem prostym w stosunku do jej płaszczyzny? Załóżmy, że tylko jedna część z rozcinanego kartonu jest nam potrzebna. Przyjmijmy, że będzie to ta po lewej stronie kreski. Pierwsza sprawa według mojego doświadczenia, to odrzucenie całego zbędnego materiału, aż na odległość około 1mm do 2mm od kreski. Można to zrobić od ręki. Nawet jeżeli potrzeba do tej czynności użyć odrobiny siły to czynność ta przebiega bezstresowo, ponieważ nie wymagana jest w tym miejscu żadna dokładność. Ilość pozostawionego materiału za kreską jest tak niewielka, że nie stanowi ona żadnego oporu podczas późniejszego wycinania po kresce.
Kolejna czynność to już wycinanie po kresce, tak aby zachować wcześniej wspomniany kąt prosty. Tutaj muszę powołać się na Wujka Andrzeja. W jednym ze swoich postów, pisząc na ten temat, radził ustawienia nożyka w pozycji pod kątem około 7 stopni pod linijkę. Takie ustawienie ostrza zredukuje błąd wynikający z kąta szlifu ostrza i zapewni wycinanie tekturowych części tak jak być powinny, z krawędziami pod kątem prostym. Problem jedynie polega na tym, że dla młodego modelarza, takie ustawienie noża od ręki, jest cholernie trudne do zrobienia. Aby pomóc sobie w tak specyficznym wycinaniu, skonstruowałem specjalną linijkę, która zdecydowanie pomaga osiągnąć pożądany efekt.
Jak widać linijka jest wyższa od standardowej linijki, a na jedną z jej krawędzi przykleiłem podwójny pasek kartonu. Jeżeli ostrze nożyka prowadzić tak jak pokazują to zdjęcia, opierając go na paskach kartonu, to pozwoli to na uzyskanie mniej więcej kąta pod jakim należy ciąć aby uzyskać krawędź prostopadłą do płaszczyzny tektury.
Myślę, że po jakimś czasie można osiągnąć wprawę, która pozwoli na właściwe wycinanie przy standardowej linijce. Mnie osobiście ten wynalazek bardzo pomógł. Polecam go wszystkim, którzy podobnie jak ja, mają w tej kwestii problem, a starają się być dokładni.
Pozdrawiam,
Piotr
Obraz jest wart tysiąca słów. Model wart jest miliona.
, bo swoje pomiary zrobiłem i mogę je potwierdzić 
.
)
. Według wypowiedzi zxcvbnm , wynikało by, że ludzie na obecnym obszarze polski pojawili się dopiero około 1857r 
. O łokciach jako jednostce miary wiedziałem, ale o prętach już niestety nie.
