*[Relacja/Kolej] Cichy bohater żelaznych szlaków - Semafor świetlny

[Adamowicz]

Na forum były już relacje z budowy nietypowych pojazdów szynowych, budowli kolejowych, ba, nawet układów torów. Pora więc na kolejny nieodzowny element kolejowego krajobrazu - sygnalizator świetlny zwany popularnie semaforem.


zdjęcie pochodzi z serwisu http://www.transportszynowy.pl/

Sygnalizatory świetlne na PKP nie są rodzimą konstrukcją. Ich pierwowzorami były licencyjne semafory szwedzkiego LM Ericsson produkowane w latach 30 XX wieku dla węzła warszawskiego. Podobnie jednak jak semafory kształtowe obrazowały jedynie trzy wskazania: droga wolna, stój, jazda ze zmniejszoną prędkością. Pod koniec lat 60 wraz z postępującą elektryfikacją oraz sukcesywnym wyposażaniem wszystkich lokomotyw w szybkościomierze zaistniała konieczność bardziej optymalnego kierowania ruchem kolejowym wymagająca informowania maszynistów o bieżącej prędkości i sytuacji ruchowej na szlaku. W związku z tym Organizacja Współpracy Kolei (OWK ros. OSŻD) opracowała dla wszystkich krajów komunistycznych wytyczne dotyczące systemu sygnalizacji świetlnej wskazującej prędkość pociągu. Po drobnych poprawkach i zunifikowaniu przedwojennych, szwedzkich konstrukcji, system został wprowadzony na PKP wypierając powoli semafory kształtowe i "zdobyczne" sygnalizatory niemieckie. W dalszej kolejności sygnalizatory świetlne wyparły tarcze ostrzegawcze i manewrowe. Z biegiem czasu powstawały kolejne odmiany (sygnalizatory powtarzające, tarcze przejazdowe, blokada odstępowa), a istniejące obrastały coraz większą ilością wskaźników, pasów świetlnych itd.

Do budowy wybrałem dwa rózne sygnalizatory: pięciokomorowy semafor na maszcie z wysięgiem oraz tarczę manewrową. Oba pochodzą z różnych okresów eksploatacji. Skala, a jakże, 1:20.

Dokumentację oparłem o następujące artykuły i serwisy
- Roman Kozak Sygnalizatory świetlne w rozmiarze H0 KDiD 2/2004
- Andrzej Harassek Sygnalizatory świetlne według wzoru PKP KDiD 4/2005
- http://plany.zonk.pl/
- http://www.transportszynowy.pl/
- instrukcja WTBE10 ze strony http://kolej.krb.com.pl/

[Adamowicz]

Dobra, starczy tej teorii, przejdźmy do praktyki. Po rozrysowaniu wszystkich części w Corelu zabrałem się za wycinanie. Na pierwszy rzut poszły pudła komór świetlnych i tarcze tła:


Widać pierwsze różnice w konstrukcji - tarcza manewrowa (po prawej) będzie miała wcześniejszą, modułową konstrukcję komór świetlnych, oraz krótsze okapniki.

[Adamowicz]

Jednak jaki sens robić model sygnalizatora jeśli nie będzie świecił? Zanim więc cokolwiek skleiłem, skompletowałem zestaw diod i opanowałem sztukę lutowania:


Do szczęścia brakowało jeszcze odbłyśników, które wytłoczyłem z cynofolii kwiaciarskiej:


Teraz można było wszystko upchać do wnętrza komór:

[Adamowicz]

Po tej uciążliwej operacji przyszła kolej na detale - drzwiczki inspekcyjne na tylnych ścianach komór świetlnych i skrzynki zaciskowej:


Skleiłem także tarcze tła z okapnikami i oprawami:


Tarcze zostaną przyklejone dopiero po malowaniu, aby nie zabrudzić "szkieł" wykonanych z wytłoczek po lekarstwach.

[Adamowicz]

W dalszym etapie miałem wątpliwą przyjemność zwinąć dwie dwudziestocentymetrowe rurki, które będą stanowić kolumny masztów:



Sygnalizator pięciokomorowy otrzymał dodatkowo wysięg, który umożliwia przybliżenie tarczy sygnalizatora do osi toru bez przekraczania skrajni przez maszt:



Trochę trudności sprawił mi ten pudełkowaty element będący mocowaniem wysięgu do masztu. Jeszcze ciekawszą przygodą było potem przewleczenie 5 kabelków przez tak powykręcany rurociąg bez uszkadzania go. Ale udało się!

[Adamowicz]

Sygnalizatory miały już na czym stać, więc przyszła pora na ozdobę całej konstrukcji - drabiny i kosze osłonowe:





Filigranowa konstrukcja drabinek sprawiła, że w dalszych etapach budowy znacznie się zmasakrowały i już nie wyglądały tak efektownie jak na powyższych zdjęciach.

[Adamowicz]

Przyszła kolej na malowanie - o mały włos zgęstniała biała farba popsułaby cały efekt. Wreszcie nadszedł czas na delektowanie się efektami swojej pracy:

[Adamowicz]

I końcowy test oświetlenia, tarczy manewrowej:



... i semafora:





Zielone światło istotnie wyszło takie żółtawe. Ponadto zlekceważyłem tak istoty parametr jak jasność świecenia diod, przez co światło białe oświetla ciemny pokój, a czerwone ledwo się żarzy.

[Adamowicz]

No i na koniec porównanie gabarytów z "kaczuchą":



Podsumowując - sygnalizatory były przyjemnymi modelami przerywnikowymi, przy których odpocząłem od klecenia "siódemki". Mimo to w obu miniaturkach sygnalizatorów wyraźnie widać pośpiech i zły dobór podkładu muzycznego (Neubauten, Rammstein) więc chętnie zmierzyłbym się z tym tematem jeszcze raz. Zwłaszcza nie mogę sobie darować pogiętych drabinek.

Jeśli ktoś z was także chciałby spróbować swoich sił w temacie, model jest dostępny w skali 1:25 na mojej stronie http://padam.republika.pl/ Czekam na wasze opinie.

Pozdrawiam i życzę wesołych świąt wielkanocnych

Paweł

[rowin]

Dla mnie bomba!!!!!!!!!!!! Jedyne co moge zasugerować to żebyś pociągnął go lakierem, gdyż na czarnej farbie widać różne rodzaje refleksów które elegancko zniknął pod lakierem.

Ja na pewno spróbuje się z sygnalizatorem bo bardzo mi się podoba temat! Dopisz tylko jaki powinien być optymalny parametr świecenia diód i będzie ok

Gratuluje i pozdrawiam