Pod ogień poszedł bombowiec Ju-87 D-3 z GPM'u. Niektórzy powiadali mi na forum, że ten model nadaje się do pieca na zimowe wieczory, a ja nie wierzyłem. Później się o tym przekonałem, ale tylko później...
Na początek okładka:
Model składa się z ponad 330 części. Chociaż na okładce poziom trudności 2 z 3, czyli średni, śmiem sądzić, że model jest trudny. Po pierwsze - owiewka, składająca się z 5 części i bardzo cienkich detali. Po drugie, owiewka od producenta - GPM, ponoć nie za bardzo pasuje, szczególnie jej tylna część, po trzecie - mocno zdetalizowana kabina i po czwarte - samolot jest ponoć tak zaprojektowany, że jeśli kleić go według instrukcji, on po prostu nie będzie się trzymać i trzeba wymyślać swoje własne rozwiązania techniczne. Te opinie znam z internetu.
Do modelu mam zakupioną owiewkę, składającą się z 2-óch części, 2-ga część do wyrzucenia, bo w żaden sposób nie pasuje, oraz drewniane koła z Gomix. Nigdy wcześniej nie korzystałem z takich dodatków jak drewniane koła i po prostu chcę wyrobić o nich własne zdanie.
W procesie sklejania modelu, znalazłem na forum temat o skrzyni bezcieniowej i z pierwszych moich prób jestem nawet zadowolony. Oto pierwsze fotki:
Kabina praktycznie skończona. Jakie są moje wrażenia? Pasowalność części jest ok. Papier mi się nie podoba - takie wrażenie, że to najtańszy karton - bardzo łatwo się rozwarstwia i jest bardzo wrażliwy na kształtowanie.
Ale to tylko moje wrażenia. Dalej fakty. Większych problemów z kabiną nie miałem. Lecz fotel pilota i szczególnie strzelca jest o jakieś 50% za duży. Jeśli pooglądać zdjęcia albo rysunki, to widać. Od siebie dodałem kilka drucików.
Retuszowałem kredkami akwarelowymi. Kleję praktycznie wszystko butaprenem. Czasami próbuję eksperymentować z BCG.
Kontynuacja niebawem.
