Stwierdziłem, że czas być gwiazdą. Możliwe, że stwierdziłem to ponownie, albo któryś to raz z rzędu. Nie wiem. W każdym bądź razie chcę być sławny. Jak Majkel Dżekson. Tylko chcę, żeby mój nos pozostał na swoim miejscu, a nie gdzieś mi spadł był na ziemię. Bo nos to podstawa. Bez niego nie można np. nosić okularów przeciwsłonecznych, które niezbędne są do gwiazdorskiego lansu. A lans musi być. Bo lans to podstawa.
Ostatnio umyśliłem, że do zostania gwiazdorem, takim Majkelem Dżeksonem modelarstwa, posłuży mi model włoskiego kajak. Kadłub się zrobił, i jeszcze jakieś popierdółki, ale stała się tragedia na miarę naszych czasów.W trakcie którejś tam kolejnej przewózki tego modelu się stało to:
Dlatego też ponownie przemyślałem jak zostać gwiazdą omijając program "od opola do przedszkola" i działając wspólnie i w porozumieniu z reszta stada rodzinnego wybraliśmy ten oto kajak, którego zdjecie okładki wraz z moim palcem u stopy i kawałkiem materiału wersalki zamieszczam poniżej:
A tu zdjęcie podklejonych wręg (w tle widoczny dywan i podłoga)
Tym samym zaczynam wielce atrakcyjną i wiele wnoszącą relację
Zdjeciami powyższymi udowadniam , ze nowa świecka tradycja i nowa jakość zadomowiły się pod strzechami. Następne 6 zdjęć będzie przedstawiało wycięty szkielet, następnie złożony na sucho, sklejony i z powklejanymi nierówno paskami papieru Można teraz pisać, że się zasiada na krzesłach w korytarzu, albo w kucki na podłodze, ze śmierdzą komuś stopy, albo ma przepocone skarpetki.
Endżoj.
To pisałem ja, przyszły Majkel Dżekson polskiego modelarstwa
- wtedy zostaniesz zrozumiany i Twoje pytania nie zostaną zignorowane 
