[R - koniec] Junkers F-13, budowa próbna, 1:33

[Heinrich Kosmala]

Pozostałe rury wydechowe zamontowane. Wielkość przedziału silnikowego i samego silnika wynika z podziału kadłuba i nie był przez konstruktora tak przewidziany, dlatego „nieco niesymetryczne“ rozmieszczenie rur. W sumie jestem jednak zadowolony.



A tak to wygląda z zamkniętą pokrywą silnika

[Hastur]

Witaj Heinrich.

Model bardzo fajny, ale mam wątpliwości co do tej długiej rury wydechowej.
Masz jakieś zdjęcia, na których widać, że tak przebiegała?
Oglądam sobie właśnie zdjęcia archiwalne Junkersów F-13 w barwach Aerolotu (z takiej publikacji wydanej na 70-lecie PLL LOT) na żadnym nie widzę takiego wydechu.
Ponadto zwraca uwagę nieco inny kształt statecznika pionowego i steru kierunku.

Co do samego wykonania nie mam uwag

[Heinrich Kosmala]

Witaj Hastur,
były różne typy F-13, w tym modelu opieram się na planach „Aviatora“ i na tym schemacie (pierwszy rysunek po lewej stronie).

[Heinrich Kosmala]

Ponieważ nie chcę, by przerwy w relacji były zbyt duże (tak się złożyło ), małymi kroczkami dalej:
Koła zrobiłem z krążków „podpiwka“. Żeby „absolutnie symetrycznie“ przykleić boczne, „wybrzuszone“ części opon wymyśliłem sobie taki oto przyrząd pomocniczy



Oczywiście można też absolutnie precyzyjnie wyciąć krążki i przykleić tak, jak narysowane kręgi – ale to byłoby zbyt łatwe...

Spróbowałem też nieco“zwaloryzować“ obręcze kół; skleiłem z paska kartonu wewnętrzną stronę felgi, po wyschnięciu kleju i po lakierowaniu wkleiłem ją do wnętrza koła i następnie wywinąłem górny brzeg na zewnątrz, na kształt „kołnierza“.



Części konstrukcji podwozia. Oś i jej wzmocnienia zrobiłem z rurek mosiężnych (będą zlutowane), boczne części z kartonu wzmocnionego tekturką.



Teraz rzeczywiście już niewiele zostało – uchwyty, stopnie, rurka Pitota. Tylko anteny nie będzie!!!

[Heinrich Kosmala]

Zmieniłem koncepcję budowy ramy podwozia – nie będę lutował, z dwóch powodów (w nawiązaniu do pewnej anegdoty o Napoleonie); po pierwsze zepsuła mi się (przepaliła?) lutownica...
Teraz zauważyłem, że rama podwozia ma „błąd konstrukcyjny“, wynikający zapewne z chęci uproszczenia, czy też może wzmocnienia konstrukcji. W każdym bądź razie takie podwozie nie mogłoby w oryginale działać; przez tę rozpórkę (strzałka) rama staje się absolutnie sztywna, czyli nieruchoma, koła nie były by więc amortyzowane. Przy okazji całość nieco zwaloryzowałem, dorobiłem owiewkę osi kół i wyprofilowałem rozpórkę ramy. Oś pozostała z rurki mosiężnej z drutem w środku jako oś kół.



Wszystko polakierowane, koła zamocowane - rozpórki środkowe osi przyjdą później - nie udało mi się ich zamocować „jednym ciągiem“ – mam za mało rąk...



...i połączone z kadłubem (skrzydłami).

[Heinrich Kosmala]

Rozpórki-wsporniki osi koła naklejone, tak samo płoza ogonowa.

[b_milek]

Nie żebym się czepiał, ale dlaczego widzę na profilu skrzydła jakieś załamania ??? Czyżby papier był kiepski i nie dal się profilować prawidłowo, Co nie ujmuje wspaniałemu wyglądowi modelu ... standard....

[Heinrich Kosmala]

Witaj b_milek,
dokładnie – to papier „srebrny“, niekoniecznie o optymalnej grubości (tutaj 300 g/m²), w dalszym ciągu szukam źródła papieru o gramaturze 160 – 200 g/m². Gdy wycinanka będzie profesjonalnie wydana (mam mimo wszystko jeszcze nadzieję), powinno z tym być o wiele lepiej.

[stanisław.z]

Witaj Henryku, w wydruku na zwykłym kartonie 180g/m2 jest ok.




Pozdrawiam- Staszek .

[Heinrich Kosmala]

Staszku, mnie chodzi o imitację poszycia duraluminiowego. Na zwykłym kartonie oczywiście byłoby ok, na 160 g/m² drukuję np. wszystkie inne (nie „aluminiowe“) modele.
Różnica (wygląd, wrażenie optyczne) między „zwykłym“ a „srebrnym“ jest kolosalna, moim zdanie na korzyść srebrnego...