tomekwidenka pisze:Zapytam z czystej ciekawości - ile czasu i nakładu finansowego zajęło ci zbudowanie takiego kompresorka z agregatu lodówkowego
Nie, nie, ja go nie budowalem. Ja go kupilem, bo akurat moglem sobie na to pozwolic. W przeciwnym razie z pewnoscia bym takowy zbudowal, gdyz sprezarka od lodowki stanowi najbardziej optymalne i przede wszystkim w wersji "samorobki" bezkonkurencyjnie tanie rozwiazanie zasilania aerografu.
Jak juz napisal kolega amz20, rozejrzyj sie w internecie, czy nawet na naszym forum - z pewnoscia znajdziesz wiele opisow i wskazowek. A jak czego nie bedziecz chwytal, zawsze mozesz tutaj zapytac.
Postaraj sie zdobyc uzywana, funkcjonujaca sprezarke (zlomowiska, punkty naprawy badz utylizacji sprzetu gospodarstwa domowego, czy jak to sie jeszcze po polsku nazywa) o wydajnosci przynajmniej 17 l/min (jest to standardowa wydajnosc wiekszosci sprezarek). Z duzym prawdopodobienstwem otrzymasz takowa za darmo, albo za pare groszy na przyslowiowe piwo. Podobnie z butla wyrownawcza o pojemnosci powiedzmy okolo 2-3 litrow, na przyklad mala gasnica lub cos podobnego znakomicie spelni te role, ale wystrzegaj sie stosowania w tym celu butelek typu PET lub podobnych "wynalazkow" (wiem, ze w sieci mozna znalezc i takie pomysly). To dwa najistotniejsze elementy. Reszte mozesz dokupic w sklepach branzowych za niewielkie pieniadze: reduktor (zakres przynajmniej od 6,0 bar do zera) z zaworem regulacyjnym i manometrem (zakres wskazan od zera do okolo 7-8 bar) na wyjsciu oraz koniecznie odwadniaczem, pare przewodow cisnieniowych, mechaniczny zawor bezpieczenstwa (dzialajacy na prostej zasadzie kulki ze sprezynka, ale dajacy sie regulowac) pozwalajacy na ustawienie otwarcia w granicach rzedu przynajmniej 3-6 bar, pasujace zlaczki, wylacznik elektryczny (na przyklad taki z lampka), filtr powietrza na wejscie (znakomicie nadaja sie filterki powietrza do gaznikow modelarskich silnikow spalinowych)...
Jesli zastosujesz zawor bezpieczenstwa, nawet nie musisz zawracac sobie glowy wylaczníkiem cisnieniowym - wyzej napisalem, dlaczego.
Raczej nigdzie nie znajdziesz uwagi na temat pewnego drobiazgu: wprawdzie nie konieczne, ale bardzo pomocne jest zaopatrzenie sprezarki w okienko kontroli poziomu oleju. Sprezarki pracuja w lodowkach w obiegu zamknietym, wiec oleju nie ubywa i standardowo takowego okienka nie posiadaja. W naszym przypadku sprezarka bedzie pracowala w obiegu otwartym i trzeba sie liczyc z pewnym (praktycznie bardzo niewielkim, ale jednak nie dajacym sie calkiem wyeliminowac) ubytkiem oleju. Do wbudowania takowego okienka trzebaby oproznic sprezarke z oleju oraz otworzyc jej obudowe, co moze okazac sie nieco skomplikowanym, ale dajacym sie przezwyciezyc zadaniem. To bylby chyba najtrudniejszy etap budowy. Rozwiazaniem zastepczym byloby sporadyczne sprawdzanie poziomu oleju za pomoca jakiego drutu czy plastikowego paska, wkladanego przez otwor przewodu zasysajacego powietrze (przez ten otwor nastepuje tez uzupelnianie oleju), na zasadzie podobnej do stosowanej w silnikach spalinowych samochodow.
To tak w duzym skrocie.
Na kompresorze mozna bardzo duzo oszczedzic, nie rezygnujac przy tym z jakosci i komfortu. Z aerografami rzecz ma sie niestety odwrotnie. Za dobre urzadzenie trzeba odpowiednio zaplacic, ale za to mozna miec pewnosc, ze otrzymamy sprzet wysokiej jakosci, dajacy sie dobrze i latwo (wazne dla poczatkujacych) regulowac, a takze zapewniajacy dalekoidaca powtarzalnosc ustawien, co w rezultacie korzystnie odbije sie na jakosci malowania. Przy zachowaniu odpowiedniej dbalosci i odrobinie pielegnacji, porzadny aerograf bedzie sluzyl bez zarzutu dziesiatki lat. Zdecydowanie jestem zdania, ze oplaca sie od razu wydac wiecej na dobry aerograf, anizeli dochodzic do niego droga usiana licznymi niepowodzeniami, spowodowanymi lichym materialem badz brakiem dokladnosci wykonania. Ja na przestrzeni dziesiecioleci uzbieralem juz mala kolekcje (bezsprzecznie rezultat niemieckiego dobrobytu) aerografow. Ale nawet ten najstarszy (Badger) mimo nader intensywnego uzytkowania w przeszlosci, sluzy niezawodnie od okolo trzydziestu lat, nadal znajduje sie w oryginalnym stanie (a wiec nie przechodzil zadnych napraw) i wyglada jakby byl dopiero kupiony. Wydatek okolo 200 Marek (kosztowal dokladnie 199,90 - pamietam dokladnie chwile kupna i spore obiekcje podczas wydatku takiej sumy na hobby) rozlozyl sie wiec na trzydziesci lat, co daje jakie 6,7 marki rocznie, 55 pfennigow miesiecznie, niecale dwa pfennigi dziennie... Przeliczajac poprzez euro na zlotowki, dawaloby to okolo 4 groszy dziennie. Moim zdaniem to mimo wszystko nie jest drogo, nawet jak na polskie warunki. W tym czasie z duzym prawdopodobienstwem i bez wlasnej winy daloby sie "zajezdzic" co najmniej kilka "chinczykow", wyrzucajac tym samym pieniadze w bloto.
I tym sposoben "wyladowalismy" znow przy aerografach...
). Sam zbudowałem już osiem sprężarek do aerografu, we wszystkich stosowałem zbiorniki z gaśnic, od samochodowej do dużej około metrowej. W pierwszej sprężarce zastosowałem zbiornik sprężonego powietrza z PZL 101. Dodatkowo warto pomyśleć o odwadniaczu o zaworze bezpieczeństwa żeby nadmiar powietrza nie uszkodził przewodów powietrznych. Na wyjściu można też zastosować regulator ciśnienia. 
