Pisząc „nie chciało się”, nie miałem na myśli jakichś przysłowiowych ochów i achów (choć oczywiście są one sympatycznie i za takie zainteresowanie również pięknie dziękuję
stanisławie.z). Pokazując co robię, bardziej oczekuję pytań typu: jak i dlaczego akurat tak to robię. Bo to pozwala rozwinąć wątek o jakieś sensowne (mam nadzieję, że sensowne) informacje dla modelarzy.
Grzegorzu poruszyłeś temat cierpliwości. Już tu wcześniej trochę było na ten temat. Moim zdaniem cierpliwość to cecha, nad którą trzeba pracować, bo to nie jest coś, co jeden ma z natury, a drugi jej nie ma. Jak ktoś mi mówi, że on nie ma takiej cierpliwości, to ja mu odpowiadam:
ja też jej nie miałem i musiałem się jej nauczyć. I dodaję, że było to trudniejsze, niż opanowanie technologii.
QN-niu, mam wrażenie, że pisząc o „narysowaniu/zaprojektowaniu/dopasowaniu myślisz kategoriami modeli kartonowych, bo w przypadku takich modeli to jest faktycznie niezbędne (zawsze powtarzam, że modelarstwo kartonowe stwarza dużo większe wyzwania, niż plastikowe!). Z modelami plastikowymi jest duuuużo łatwiej, bo sporo części można wyciąć ciut większe, a potem je dopiłowywać lub, jeśli wytniemy mniejsze, to coś im można dosztukować i następnie opiłować do właściwych rozmiarów. Ale oczywiście dokumentacja do budowy takiego modelu jak Sabre wymaga tysięcy szczegółowych zdjęć i dodatkowo wskazane jest przynajmniej raz zobaczyć pierwowzór modelu, żeby mieć wyobrażenie całej konstrukcji (nie jest to niezbędne, ale bardzo pomaga przy późniejszej interpretacji zdjęć). Zdjęcia do dokumentacji też trzeba robić z myślą, jakby chciało się z nich potem wykonać rysunek „płaski”. Takie zdjęcia można po odpowiednim pomniejszeniu do skali modelu wykorzystać jako namiastkę szczegółowych „planów”. Wówczas bardzo często nie trzeba dodatkowo robić rysunków technicznych detalu w skali. Ale zawsze jednak potem niezbędne jest mierzenie tych detali w trakcie ich wykonywania i w sumie są to często setki przykładania dobrej suwmiarki, żeby zachować te wymiarowe proporcje i żeby później nie okazało się, że jakiś element „wyszedł” ciut za duży i nie mieści się na swoim miejscu. Przykładowo: tę w sumie prostą rurę silnika robiłem prawie dwa tygodnie, zanim się wpasowała do wnętrza. Tu oczywiście ta wspomniana na wstępie cierpliwość jest niezbędna.
Gdy stajesz przed problemem, szukaj rozwiązania, a nie obejścia.
.
Jak zwykle- trudność tkwi o odkrywaniu banalnych i oczywistych metod. Oczywiście banalne i oczywiste są dopiero jak ktoś na to wpadnie- wcześniej próba ich odkrycia spędza sen z powiek 
