[R/G] M3A1 STUART by QN - tradycyjnie od podstaw.

[QN]

Ponieważ mając tylko jeden model na tapecie odczuwam rewolucyjny niepokój, tak więc musiałem się dla odmiany wziąć za coś nowego. Tym razem kolejny czołg.

Będę bardzo oryginalny jak na siebie – bo znów amerykański. Tym razem padło na maleństwo.

Przedmiotem mojego zainteresowania stał się pojazd z 3 batalionu Marines z Bouganville, z 1943 roku. Model o tyle ciekawy, że posiada bardzo artystyczny side-art oraz elegancką i dźwięczną w swej wymowie nazwę własną PAIN IN THE ASS. I jak tu wybrać inne malowanie…?



Na razie postępy niewielkie – zaprojektowałem i zrobiłem prototyp gąsienicy. Całe 2 ogniwa.
Na początek przyrząd pomocniczy do montowania elementów gąsienicy:


Elementy składowe pojedynczego ogniwa:



Historia obrazkowa etapów składania ogniwa:






I efekt końcowy w postaci połączonych 2 ogniw:





Następna aktualizacja pewnie po skończeniu gąsek – czyli chyba trochę się zejdzie;-)

[krzywy]

Przed wielu laty kleiłem M5A1 z Małego Modelarza. Coś mi się przypomina że poległem właśnie na gąsienicach, które i tam były pudełkowe (chociaż na pewno nie takie), a jeszcze w tym czasie akurat się zaczynały, czy może kończyły wakacje.

W wersji M3 ten pojazd jest znacznie zgrabniejszy, no i z tym bólem w dupie...

Bez bólu czekam na ciąg dalszy.

[seba44490]

Mam takie pytanie , jakiej podkładki używasz ? , bo wygląda jak moja z leniara

Wysłane z mojego MotoE2(4G-LTE) przy użyciu Tapatalka

[QN]

Na oko podkładka firmy NONAME - nic na niej nie jest napisane.
Jej największą zaletą jest to, że działa.

[QN]

W końcu klejenie i wstępne malowanie gąsek skończone.
Przy klejeniu zmieniłem nieco sposób klejenia pudełek. Żeby się nie napracować nie kleiłem ich z pojedynczych ścianek, a z 1 paska:






Wszystkie krawędzie od środka podcięte, przy klejeniu zalewałem wikolem wszystkie – żeby pudełko było mocniejsze.





Potem malowanie elementów – nie lubię tego, ale trzeba było się pobawić;-)




Tak wygląda połączone 10 ogniwek. Reszta będzie łączona później. Podobnie jak docelowe malowanie i brudzenie.
Trochę się narobiłem. Na razie starczy, 3150 elementów, 2400 dziurek wyciętych igłą...




A to ostatnia ciekawostka – porównanie ogniwa do Stuarta i Shermana. Za duże to one nie są. A robienie zębów… nic tylko zgrzytanie zębów 

[gk]

Szaleństwo

Pudełka to wydruk na zwykłej kartce naklejonej potem na tekturę?

pzdr Grzegorz

[QN]

Wszystkie części drukowane na 100g, satynowanym (ok, 0,1mm grubości) papierze do drukarki. Pudełka naklejone na karton 0,4mm. Części dodatkowo był pociągnięte Caponem - nie strzępi się potem przy szlifowaniu. Wszystkie boczne krawędzie pudełek i zęby były szlifowane. Zęby dodatkowo wcześniej były pociągnięte SG w celu wzmocnienia i przygotowania do szlifowania.

[Brylant]

Czapki z głów! Strach pomyśleć co będzie dalej

[Sicore]

Podziwiam samozaparcie.
Ja bym wystrugał jeden i odlewał, dobra robota, nie kurzy się, nie wymaga myślenia.

[QN]

W okręcie zabrakło części do klejenia (najpierw trzeba sobie porysować), więc zabrałem się za podwozie do Stuarta, wyrysowane w międzyczasie.

Rozpocząłem od kół nośnych. Po poprzednich czołgach to sama przyjemność. Proste, łatwe i przyjemne. I do tego tylko 8 sztuk.



Na tym zdjęciu widać jak wycinam wewnętrzne otwory. Najpierw igłą wycinam okrągłe brzegi. Potem resztę. Reszta obróbki to wygładzenie krawędzi, zaglutowanie ich, przeszlifowanie płaszczyzn z obu stron i dopiero wycinanie tarczy od zewnątrz.



A tu komplet podzespołów do koła. Dwa widoczne pierścienie są rozdzielone.
Mniejszy to złożony z 3 warstw tradycyjnego kredowego kartonu 0,25mm metalowa część. Sklejane budasiem (kredę ciężko jest inaczej kleić). Najmniejszy jest nieco mniejszej średnicy i tworzy uskok. Krawędź zewnętrzna tradycyjnie glutowana i szlifowana – papier 300, potem 600.
Większy pierścień to gumowy bandaż. 7 Warstw kredy. Krawędzie boczne zeszlifowane pod skosem papierem ściernym 100, wyrównane 300. Ptem zostały pryśnięte białym podkładem i wyszlifowane papierem 300.
Małą ciekawostka. Na pierwszy zdjęciu widać tarcze. 6 otworów. Jakie było moje zdziwienie, gdy okazało się, że powinno ich być...5. Trzeba było robić od nowa. Zasugerowałem się znalezionymi w necie rysunkami kół, ponoć do Stuarta. Jakież było moje zdziwienie jak spojrzałem na zdjęcia oryginału...
Reszta – jak widać.



No i powyżej efekt końcowy. Elementy kola złożone na sucho, bez kleju. Na razie jeszcze nie wiem, czy najpierw je skleję, czy najpierw pomaluję, a potem skleję.



I tradycyjny komplet elementów.