Kilka lat temu Dana Bell jako pierwszy przekopał się przez archiwa Voughta i dotarł do szeregu informacji o szczegółach konstrukcji i malowania. Naturalnym sposobem malowania wnęk podwozia byłby oczywiście biały, ale po zmianie schematu wytwórcom pozostały spore stany magazynowe dotychczas używanych farb. Vaught dostał zgodę na użycie Light Grey w miejscach 'nieistotnych', stąd ten kolor na wnętrzu okapotowania silnika i we wnękach podwozia głównego. Jeszcze niektóre granatowe D miały szare wnęki. Podobnie golenie podwozia, które od poddostawców jeszcze długo dostarczane były w szarości. Remomnty w służbie mogły oznaczać inne rozwiązania kolorystyczne, ale o ile wiem, nie są udokumentowane do czasu oficjalnych remontów w Cherry Point. Dziura na tylne koło ZCY. Nie wiem co to jest M-485.
Te archiwa Vaughta były wcześniej po prostu niedostępne, stąd wcześniejsze opracowania stoją na straconej pozycji wobec pracy Bella.
Jak się podejście zmieni to pogadamy ;). A doróbki w 'plastiku' (cudzysłów, bo to przecież nie musi być plastik) są takie same jak przy kartonie, tylko łatwiejsze do zrobienia
.