[R] Leopard 2A5 - GPM nr 1'2015

[ZbyszekS]

Tej relacji miało nie być. Nie byłem pewien (wciąż nie jestem... ), czy zdołam ją doprowadzić do końca, więc wolałem nie zaczynać. Jednak w miarę budowy zacząłem napotykać na przeszkody i doszedłem do wniosku, że jednak trzeba tę relację założyć - z dwóch powodów:

• jak sobie z czymś nie będę radził, to ktoś mi podpowie,

• jeśli ktoś będzie także chciał ten model budować, to ta relacja może się okazać dobrym uzupełnieniem lakonicznej instrukcji i nie wszystko wyjaśniających rysunków montażowych.

To na początek okładka - żeby było wiadomo, co właściwie buduję:



Porównanie z Leopardem 2A4 wydanym przez GPM w skali 1:16 każe przypuszczać, że 2A5 jest kolejną wersją tego właśnie opracowania. O ile jednak 2A4 oprócz dużej liczby rysunków ma również obszerny, szczegółowy opis budowy, to w wydaniu 2A5 opis jest zredukowany o jakieś 80%. Szkoda, bo rysunki,choć jest ich dużo, nie wszystko wyjaśniają. Buduję więc ten model posiłkując się rysunkami i opisem budowy z wydania "dużego" 2A4 - i to jest bardzo pomocne.

Wystarczy tej prozy - przejdźmy do konkretów. Najpierw przedział kierowania, tuż przed jego zamknięciem:



UWAGA DLA BUDUJĄCYCH MODEL:
Czarny element zagłówka fotela kierowcy oznaczony na rysunku montażowym symbolem E-6b został na arkuszach z częściami błędnie oznaczony - jako B-40j*. Znajdziesz go na arkuszu nr 7.

Jest i silnik - jeszcze luzem:



UWAGA DLA BUDUJĄCYCH MODEL:
Rysunki montażowe mogą sugerować, że sprzęgła, czyli zespół elementów D-23, należy przykleić do silnika (białe koliste pole na bocznej ścianie korpusu silnika) i tak skompletowany silnik wkleić do komory w szkielecie. Niestety, tak się nie da. Wklejone wcześniej do komory wsporniki sprzęgieł, czyli elementy A-W20/22 są tak zaprojektowane, że mają okrągłe gniazda, do których nie da się wsunąć sprzęgieł ani od góry, ani od tyłu, a jedynie prostopadle do bocznej ściany komory. Trzeba więc najpierw wkleić sprzęgła (D-23) w gniazda wsporników (A-W20/22), i dopiero wtedy wkleić silnik wsuwając go od góry do komory.

Silnik wklejony na swoje miejsce:





Kolejny element to kołnierz pod pokrywę komory silnika - bardzo misterna konstrukcja, trzeba wyjątkowo delikatnie się z nią obchodzić:



UWAGA DLA BUDUJĄCYCH MODEL:
Żaden z rysunków montażowych nie wyjaśnia, gdzie i jak wkleić element A-W12*, czyli kołnierz, na którym spoczywa pokrywa komory silnika. Zdjęcia powyżej i poniżej powinny rozjaśnić sprawę - trzeba tę ramkę dokleić od spodu do elementu A-W1.



Zadowolony z siebie przymierzam pokrywę do kołnierza. I nagle - zonk!



Nie mam pojęcia, jak to się stało, że wentylatory okazały się za wysokie, ale się stało... Cóż, trzeba było coś z tym zrobić. Obmyśliłem więc taki chytry plan :





No i teraz jest git! :





Na dzisiaj tyle.
Wszystkiego najlepszego w Nowym Roku!!!

[Sztuk 4]

No dobra dokonam pierwszego wpisu w Nowym 2021 roku
Znając Twoje wcześniejsze dokonania to będzie uczta dla oczu, co tam będzie - już jest co widać po pierwszym wejściu "antenowym".
Atrakcyjny temat i z pewnością po sklejeniu będzie efektownie wyglądał.


PS.Widzę, że mieszkasz w Milanówku, więc skorzystam z okazji i zapytam - czy firma "Pomorski i syn" ma tam sklep w którym można kupić detalicznie ich oryginalne, najlepsze na świecie krówki ?
http://www.krowki-pomorski.pl/

[ZbyszekS]

Miło mi, Sztuk 4, że tu zaglądasz. Zrobię, co w mojej mocy, by ta relacja była ciekawa
Odnośnie do krówek to sklepu firmowego nie ma, ale bez trudu można je kupić w Milanówku co najmniej w sklepach Społem i na miejskim targu. To co - przyjeżdżasz?

Pozdrawiam serdecznie,
Zbyszek

[Sklejacz Maciej]

Cieszę się, że podjąłeś temat. Mało tego, jako że model ten zainteresował mnie bardzo jakiś czas temu, przymierzałem się do jego budowy,
i widząc jak temat poprowadzisz zapewniam, że wiernego we mnie znajdziesz obserwatora i czytelnika. I bardzo, bardzo uważnie i często zamierzam tu zaglądać. W związku z tym mam taką prośbę
Doprowadź proszę relację do końca, na poziomie i w sposób w jaki ją zacząłeś. Na pewno co najmniej jedna osoba bardzo skorzysta z Twoich doświadczeń. Choć zapewne, tych nieujawnionych kibiców będzie dużo, dużo więcej.
Trzymam kciuki i rezerwuję miejsce w pierwszym rzędzie.

[Sztuk 4]

Zawsze zaglądałem do Twoich relacji, bo to zawsze była uczta dla oczu i kwintesencja tego czym jest modelarstwo kartonowe.
Ta relacja wyjątkowo jest dla mnie ciekawa ze względu na to, że właśnie taką wersję tego czołgu zamierzałem kiedyś zaprojektować.
I jeszcze mała dygresja - to zdjęcie z żyletką - od razu skojarzyło mi się to z kultową okładką nie mniej kultowego zespołu

No na razie się jakoś nie zanosi na taką wizytę - owszem w handlu jest wiele rodzajów krówek, ale te z tej firmy mają jedyny, oryginalny smak, ale jakoś nie mogę na nie trafić.

[ZbyszekS]

[...] Doprowadź proszę relację do końca, na poziomie i w sposób w jaki ją zacząłeś. [...]

Obiecuję, że się postaram Do końca przyszłego tygodnia mam jeszcze urlop, więc prace idą w dobrym tempie, później pewnie zwolnią, ale ufam, że tę budowę do końca dociągnę.

[...] I jeszcze mała dygresja - to zdjęcie z żyletką - od razu skojarzyło mi się to z kultową okładką nie mniej kultowego zespołu [...]

Hmmm... Taka mrożąca krew w żyłach okładka jest tylko jedna - mam rację?

RELACJA - cd.
Dzisiaj zająłem się pokrywą silnika. Najpierw trzeba z poszycia wyciąć tę pokrywę. I od razu pojawiła się wątpliwość: po której linii ciąć - po wewnętrznej czy zewnętrznej?



Obrys wewnętrzny odpowiada dokładnie wielkości tekturowego elementu (cz. A-W12), którym należy podkleić pokrywę oraz wielkości wnęki, do której pokrywa się chowa. Prawdopodobnie taki też był zamysł autora. Ja jednak po namyśle zdecydowałem zrobić inaczej: wyciąć poszycie pokrywy po zewnętrznej linii obrysu, dzięki czemu po podklejeniu cz. A-W12 poszycie będzie nieco wystawało poza krawędź cz. A-W12 tworząc kołnierz. Dlaczego tak zrobiłem? Otóż pomyślałem sobie, że dzięki temu będę mógł nieco podszlifować krawędź tekturowej cz. A-W12 tak, by swobodnie, bez oporów wchodziła na swoje miejsce w pancerzu nad silnikiem. W wyniku takiego podszlifowania krawędzi spodziewałem się, że szczelina wokół pokrywy na tyle może się powiększyć, że ostatecznie będzie to źle wyglądało. Natomiast kołnierz to przykryje, a ponieważ ma grubość kartonu (0,2 mm), a nie tektury (1 mm), to powinno się go łatwiej wpasować na swoje miejsce przy mniejszej szczelinie.

Tak też zrobiłem. Ciąć nie było łatwo, bo na ciemnozielonym kamuflażu w ogóle nie widać linii Mimo to jakoś się udało - i mamy taki efekt:





Teraz przymiarka cz. A-W12, czyli tekturowej podklejki pokrywy, jeszcze przed naklejeniem poszycia pokrywy - jest dobrze:



I pokrywa od spodu, po naklejeniu poszycia - widać ten kołnierz, o który mi chodziło:



Kołnierz został wcześniej, przed przyklejeniem do elementu A-W12 pociągnięty od spodu warstwą Kropelki w celu usztywnienia i zabezpieczenia przed odkształcaniem i strzępieniem podczas zdejmowania/zakładania pokrywy.

A tak wygląda na zbliżeniu fragment gotowej pokrywy po włożeniu na miejsce:



I widok na całość:









Cóż, w poczuciu dobrze wykonanej pracy udaję się na zasłużony odpoczynek

Dobrej nocy!
Zbyszek

[Sztuk 4]

Takie relacje jak ta powinny wzorem relacji ze sklejania modeli plastikowych być zamieszczane w wersji "papierowej" - no niby już są w "Super Modelu", ale to jeszcze zupełnie nie wyczerpuje tematu.

Bez dwóch zdań chodzi o ten zespól i tą okładkę, której autorem był polski grafik Rosław Szaybo.
https://www.youtube.com/watch?v=q5jNAkW7HCg

[tommy-79]

Mam w planach ten model. Najbardziej interesuje mnie czy jest sklejalny w standardzie. Widzę, ze zapowiada się wzorcowa relacja, więc będzie się na czym wzorować.
Swego czasu skleiłem Leoparda w skali 1:16. Mam go do tej pory, tylko problem jest z ekspozycją, takie bydle wielkie.

[ZbyszekS]

Dzisiaj etap raczej mało spektakularny, ale wymagający - oklejanie poszyciem. Elementy są perfekcyjnie rozrysowane, wszystko do siebie idealnie pasuje. Nie ma tutaj marginesu na błędy, dlatego poszczególne elementy przyklejałem powoli, nie cały element od razu, lecz po kawałku, po kilka centymetrów kwadratowych. Trzeba bardzo uważać - przy tak długich elementach, jeśli się na początku nie upilnuje równoległości krawędzi poszycia i szkieletu, to nieszczęście gotowe... Klejąc ostrożnie, powoli i po kawałku udało mi się jednak do końca nie stracić kontroli i całość wyszła bardzo fajnie

UWAGA DLA BUDUJĄCYCH MODEL:
Poszycie górnego pancerza to element A-1, natomiast poszycie dna wanny jest oznaczone jako A-2a, boki - A-3L/P itd. Ja zacząłem oklejać szkielet według kolejności sugerowanej numeracją, a więc najpierw górne poszycie (A-1), a następnie dolne (A-2a). Okazuje się jednak, że projektant zakładał odwrotną kolejność: najpierw dół (A-2a), a dopiero następnie góra (A-1). Świadczy o tym sklejka przy przedniej krawędzi elementu A-2a. Cóź, w tej sytuacji nie pozostało nic innego, jak odciąć tę sklejkę i kleić jak jest. No i w sumie wyszło nieźle . Niemniej zwracam na to uwagę, bo wykorzystanie tej sklejki może ułatwić wykończenie krawędzi styku.





Aha, jeszcze jedna informacja, dla niektórych może ważna: czym kleję? Otóż stosuję cztery rodzaje kleju:

• RED Q7620 - To jest chyba klej introligatorski. Stosuję go do sklejania szkieletu. Tektura piwna, z której wykonywany jest szkielet, jest mocno porowata, więc wszelkie kleje o rzadkiej konsystencji (BCG, Kropelka itp.) chłonie jak głupia - klej wsiąka, a nie skleja; co prawda w przypadku BCG wystarczy pozwolić mu wyschnąć, i przy ponownym posmarowaniu już sklei bardzo dobrze, niemniej to trochę wydłuża czas pracy. RED nie ma tej wady - chwyta szybko i mocno i bardzo dobrze się w takim użyciu sprawdza.

• Klej BCG - Specyfik znany i lubiany (przez niektórych przeklinany... ). Dwukrotne zaimpregnowanie arkuszy rozrzedzonym Caponem w niczym nie przeszkadza - klej łapie normalnie, a spoina jest mocna. To mój podstawowy klej - nie stosuję go tylko do klejenia drutów oraz zasadniczo do podklejania większych powierzchni. Z jednym wyjątkiem: na usztywnionym, pudełkowatym szkielecie nie ma ryzyka jego odkształcania się pod wpływem wody zawartej w kleju, więc w miejscach, gdzie krawędź musi bardzo precyzyjnie przylegać do szkieletu, np. styk krawędzi górnego pancerza i boków, używałem właśnie BCG, bo jak się taka krawędź nie od razu w jakimś miejscu przyklei, to łatwo jest wpuścić cienkim drutem pół kropli BCG w taką szczelinę, lekko docisnąć i wszystko przylega jak należy.

• Butapren OBT III - Klasyk, co tu pisać? Stosuję go do podklejania elementów na tekturę, a także do oklejania szkieletu poszyciem (miejscami hybrydowo: Butapren + BCG, o czym wspomniałem powyżej).

• Klej cyjanoakrylanowy, np. Kropelka - Znane świństwo, mocno i trwale klei palce, powieki i co tylko zechcesz , a do tego truje jak diabli... . Dlatego używam go w minimalnych ilościach, tylko gdy nic innego nie działa, przeważnie do przyklejania elementów z drutu oraz wzmacniania mocowań, które są narażone na większe obciążenia.

Dobra - dosyć tej beletrystyki. Na koniec dzisiejszego wejścia kilka zdjęć oklejonego kadłuba:











Do następnego!
Zbyszek

[ZbyszekS]

Prace idą powoli, ale do przodu - w przenośni i dosłownie. Zająłem się przednimi błotnikami. Najpierw musiałem skorygować fragment szkieletu, bo okazało się, że w tym miejscu płaszczyzny błotnika powinny być prostopadłe względem siebie:





Widać to wyraźnie na przykład na tym zdjęciu:

Zdjęcie pochodzi z tego albumu

Po wycięciu tego fragmentu szkieletu poszycie pasuje jak należy:



I dalej:



Ta rurka stanowiąca element zawiasu okazała się dla mnie niemałym wyzwaniem, bo jest wydrukowana na kartonie, a jej średnica to ok.1,5 mm. Ale się udało. Zwijałem ją na drucie fi=1mm i ten drut tam w środku został:



A tak błotniki wyglądają po przyklejeniu na swoje miejsce:





Tyle na dzisiaj.
Zbyszek