Nowy rok i nowa relacja. A właściwie to dwie relacje! Nauczony doświadczeniem z budowy kilku Spitów w tym samym czasie, postanowiłem wrzucić na warsztat dwa szwabskie wynalazki. Niby to inne samoloty, jednak konstrukcyjnie w wielu miejscach takie same, także idea budowania ich jednocześnie wydaje się słuszna.
Mam rozpoczęte dwie inne relacje. Pierwsza to P.11c, oczywiście będzie kontynuowana równocześnie, po prostu chciało mi się odskoczni od dość skomplikowanego modelu naszej jedenastki. Druga to plastikowy Corsair, póki co zawieszony ze względu na brak możliwości smrodzenia chemikaliami w domu oraz tęsknotę za kartonem po niemal rocznej rozłące.
Ale wróćmy do tematu. Ten wątek będzie traktował o FW-190A-4. Model przeze mnie już klejony w postaci surówki, było to dawno temu, efekt niezbyt dobry, więc postanowiłem się z nim zmierzyć raz jeszcze, ale już w wersji wydanej. Ogólnie od dłuższego czasu mam wewnętrzne opory do klejenia szwabskich maszyn, ale uznałem, że potrzebuje go w kolekcji, aby demonstrować osobom postronnym, jakie maszyny strącali nasi chłopcy w Spitfire’ach. Pierwowzór modelu był dość dobrze sfotografowany w trakcie działań we Francji.
Model budowany z dwóch wycinanek ze względu na brak zapasu koloru, który był mi niezbędny do waloryzacji kokpitu. Sama waloryzacja opiera się obecnie na uwypukleniu dość płaskich paneli bocznych i tablicy przyrządów, oraz na dodaniu tego co udało mi się znaleźć w materiałach źródłowych, a zostało pominięte w modelu. Retusz zrobiony za pomocą mieszanki farb Tempera. Całość będzie jeszcze lakierowana i troszkę wash’owana, ale o tym w kolejnej aktualizacji. Zdjęcia niestety robione telefonem, ponieważ nie mam obecnie innej możliwości. Jednak przed zamknięciem gotowego kokpitu, postaram się zrobić zdjęcia aparatem w namiocie.
A na koniec porównanie kokpitów wersji A4 i D9.
To tyle na dziś. Życzę wszystkim Szczęśliwego Nowego Roku.
Dziękuję i pozdrawiam
