[R] Vittorio Veneto (Mały Modelarz 1/300)

[Sklejacz Maciej]

Czujnie potwierdzam swoją obecność.
Zaglądam, oglądam i jest super.
Podziwiam i pozdrawiam.

[Lukson 1982]

Ja również podziwiam, kibicuję i czekam na ukończenie rufy.

[jhradca]

Co prawda oczekuję długotrwającą moc wrażeń przy VV ale awizacja deski do prasowania zabrzmiała dość ekscytująco. Pływadło i samoloty w jednym, aż dziw, że wcześniej nie podjąłeś się takiego projektu. Te pomniejszone samolociki potrzebne w skali 1:300 ?

[gk]

A gdyby malować/retuszować kredkami akwarelowymi ?

Bałbym się, tak jak piszesz, rozmazywania. A ponadto jak robiłem czterysetki, to czarny retusz akwarelową kredką odłaził mi z krawędzi z z klejem. Wprawdzie z CA , ale uraz pozostał

Te pomniejszone samolociki potrzebne w skali 1:300

Nie, w 200, ale nie ma tego typu w opracowaniu
Już go miałem na wakacjach zacząć, ale wpadł mały samolocik, a potem VV i sprawa się odwlecze. Ale co się odwlecze, to nie uciecze
No chyba, że nie dożyję lub stracę sprawność w rENCach

Nic dziś nie skleiłem. ChcOM mnie zadusić robotOM w robocie.

[gk]

A dziś skleiłem

Aż się chce zakląć szpetnie.
Umordowałem (dosłownie) jedną stronę burty na rufie.

Zupełnie nie rozumiem intencji projektu, który przewiduje trzy, zaznaczone gustownymi strzałkami, załamania linii.



Gdyby górna krawędź była łagodną linią be tych kantów i na końcu podniesiona o 0,5 mm, to bym słowa nie powiedział i już jechał z zielonym. Jeszcze lepiej jakby miała wzdłużne podziały (zobaczcie sobie oklejkę rufy w Trento z GPM w sklepie). Ale nie. Jakiś „program” pewnie rozwinął.

Tu spotkała mnie niespodzianka. W zaznaczonym czerwoną strzałą miejscu brakuje na oko 0,3-0,4 mm. Więc obciąłem te ułamki w miejscu zielonej strzałki. Ostatecznie kadłub skróciłem szlifując krawędź o jakieś właśnie 0,3-0,4 mm.



Po przyklejeniu może nie jest to igła, ale obleci:



Najpierw oklejki połączyłem na rufie,



ale nie dało się w ten sposób ich przykleić. Nie było za co załapać, żeby końcówkę podciągać maksymalnie do góry, naciągając karton w granicach w jakich to możliwe. Więc je rozdzieliłem pędzelkiem z wodą.

Przykleiłem jedną. Zacząłem od tego wąskiego paska butaprenem. Jak złapało na amen, to klejem w płynie łączyłem górną krawędź z krawędzią pokładu, cały czas naciągając element do góry.
Ostatecznie na samej rufie musiałem pożegnać się z koncepcją wysunięcia burty ponad pokład. Cóż znów nie zrobię modelu życia. Ale jeszcze spróbuję tam wkleić cieniutką zwężającą się do szpica krawędź.



Na samym końcu rufy, tam gdzie będzie flagsztok, oklejka mimo mocnego naciągania wyszła 0,5 mm poniżej krawędzi pokładu.



Ostatecznie uważam, że nie da się tego dobrze zrobić, bez jakichś przeróbek. Nawet gdyby obciąć wodnicę i wręgi o 1 milimetr, to karton się nie wygnie w dwóch kierunkach w takim stopniu.
Nie udało się całkowicie uniknąć odciśnięcia dwóch wręg, ale jest na tyle subtelne, że widać je pod jedynie pod światło pod ostrym kątem. Z metra obleci

Takie coś:



Widać odgnieciony pazur na końcu oklejki . Jeszcze da się wypchnąć.

[Sklejacz Maciej]

Bacznie się przyglądam i podglądam. I zapamiętuję te wszystkie knyfy. (słownik podkreśla mi, że nie ma takiego słowa, a przecież używam go od tylu lat ). I tak sobie myślę, jakim jestem szczęśliwcem, że nie zaplanowałem na razie wyjścia poza klasę niszczycieli.
Ale efekt Twoich działań i tak jak dla mnie jest super.
Pozdrawiam.

[Piotr80]

O Panie! Starcie niczym bitwa u przylądka Matapan... Ale na szczęście w doskonałym stylu ogarniasz te babole
VV pod Matapanem oberwał trochę ale go wyklepali, tutaj widzę, że będzie podobnie
Pozdr
Piotr

[Piterski]

Aż się coś ciśnie na usta pod adresem autora projektu, może gdyby skleił surówkę to by takiej przeprawy z tym modelem nie było.
Robota Grzegorza jest tak czysta jak by to był spacerek, a kolega Ceva chyba by już nim palił w kominku

[gk]

tak sobie teraz patrzę i myślę, że gdybym nie skracał pokładu i jeszcze mocniej zeszlifował wodnicę i wręgi, to można by jeszcze te pół mm podciągnąć do góry. Choć wówczas miałbym szpary do łatania. Program rozwijający chyba się nie myli.
Oczywiście sensowność takiego rozwiązania nadal pozostaje dyskusyjna.