Co do źródła powietrza, to mam jedną BARDZO istotną uwagę, która prawdopodobnie rozwiąże problemy z koniecznym wysokim ciśnieniem.
Jeżeli założymy, że mamy gładką rurę o promieniu R i długości L, przez którą przepływa ciecz albo gaz, przy czym ciśnienie na końcach rury to odpowiednio P1 i P2, to przepustowość takiej rury jest proporcjonalna do:
przepustowość = const * R^4 * (P2 - P1) / L
W aerografie istotne jest, aby uzystkać bardzo mały strumień powietrza, aby malować precyzyjnie małymi ilościami farby, ale o jak największej prędkości wylotowej. To dzięki prędkości przepływu nad drugą igłą farba jest wyciągana do góry i porywana przez powietrze.
Wnioski?
1. Jeżeli zwiększymy dwukrotnie średnice igły od strzykawki, to będziemy mieli 2^4 = 16 -to krotnie większy przepływ powietrza (litrów na sekundę), ale tylko 4 razy większą maksymalną prędkość wylotową powietrza (ponieważ przy przepływie laminarnym poprzeczny rozkład prędkości przepływu ma kształt paraboloidy obrotowej). Jednym słowem można trochę zwiększyć średnicę igły, ale nie za bardzo, bo będziemy niepotrzebnie tracić szybko sprężone powietrze.
2. Ale mamy też drugą możliwość. Urżnąć igłę na krótko
Efekt jest taki, że jeżeli skrócimy igłę o połowę, to dostaniemy ten sam efekt końcowy, przy dwa razy mniejszej różnicy ciśnień na końcach.
Jak zmierzył syzyf, ciśnienie z puszki ze sprężonym gazem to ok 4 atmosfery - zatem różnica ciśnień 3 atm. Standardowa igła strzykawkowa ma długość jakieś 5cm. Można ją spokojnie uciąć zostawiając zaledwie 0.5 cm przy samej nasadce. Wtedy zamast 3 atmosfer, wystarczy dmuchać z ciśnieniem 0.3 atm, a to już chyba potrafią każde płuca (jak ktoś nurkował na głębokości 3m w basenie, to wie, że można tam spokojnie wypuścić powietrze z płuc).
Przy okazji jeszcze pozwolę sobie opisać bardzo przydatne narzędzie do klejenia szkieletów zwłaszcza okrętów kartonowych. Zawsze po złożeniu szkieletu i wstępnym bylejakim sklejeniu, wszystkie załamania i łączenia tektury sklejam dodatkowo sporą ilością kleju wikolowego (pattex/total wikol) tworząc grubą spoinę, która wygląda, jak spaw dwóch metalowych płyt. Takie klejenie może jest przesadne, ale perfekcyjnie usztywnia konstrukcję. Zawsze miałem problem przy nakładaniu wikolu w te miejsca. Właził wszędzie dookoła, tylko nie w załamanie. Rozwiązanie jest proste: Strzykawka z igłą (np 0.7mm) uciętą tak, żeby wystawało 0.5cm. Klej przechodzi przez to bez problemu, podczas gdy nigdy mi się nie udało nawet kropli przecisnąć przez całą igłę.
Swojego aerografu jeszcze nie zrobiłem, ale niedługo się za niego zabiorę, a Wam życzę powodzenia w eksperymentowaniu.
LemagraG
która była akurat pod ręką .
