1. Rejs i to raczej bez konkurencji, po prostu kultowy
2. Miś i Jak rozpętałem II wojnę światową - jeszcze mi się nie znudziły
3. Czas Apokalipsy - razem z całą salą biłem brawo na stojąco przez kilka minut po premierowej projekcji
4. Amadeusz - obejrzałem go na Zachodzie w wersji dolby digital surround w czasach gdy w kraju takie kina jeszcze nie istniały. Potęga muzyki Mozarta brzmiała mi w uszach całą drogę powrotną do domu.
5. Wojna i Pokój - oczywiście wersja rosyjska. Cztery części!!! Dziewięć godzin życia w innej epoce. Tylko dla koneserów...
Zwolennicy kina amerykańskiego wychodzili z sali. Z ogromną ochotą obejrzałbym jeszcze raz. Półtoragodzinna bitwa pod Borodino to największa scena batalistyczna jaką kiedykolwiek dane mi było oglądać. Poezja kina w czystej postaci. 6. Bracia Karamazow - wersja rosyjska. Aktorstwo najwyższego lotu. Potęga śpiewu prawosławnych ze sceny początkowej brzmi w moich uszach do dzisiaj. Chętnie bym obejrzał raz jeszcze by zweryfikować tamte wrażenia sprzed czterdziestu lat. Mam świadomość, że nie wszyscy przepadają za Dostojewskim.
7. Szeregowiec Ryan - za abnażenie do bólu bezsensu wojny
8. Forest Gamp - jedno z niewielu dzieł kinowych zastanawiające się nad istotą człowieczeństwa. Pamiętam, że wychodziłem z kina pod ogromnym wrażeniem.
9. Lepiej być nie może - rewelacyjna rola Nicholsona dokumentująca jego wielkość. Bawiłem się setnie. Ponadto Helen Hunt udawadniająca że "gwiazda" to nie nogi i biust ale inteligencja. Przy okazji Nicholsona można by mnożyć filmy z jego udziałem, że wspomnę tylko o "Ludziach honoru". Po prostu człowiek instytucja.
10. Z nowych bezwzględnie "Amelia" za lekkość i powiew świeżości w kinie współczesnym.
Listę można by jeszcze pociągnąć co i tak nie zmienia faktu, że ta negatywna byłaby o wiele dłuższa. Dla mnie 90% wszystkiego co leci w kinach i TV nie daje się oglądać. Komercja i szmira zawojowały ten gatunek sztuki i tylko od czasu do czasu powstaje coś wartego obejrzenia.
TAK 
