[R] Mig-3 Trumpeter 1/32

[Sicore]

Witam w relacji ostatniego rozgrzebanego, nie pokazanego do tej pory modelu.
Mig-3 od Trumpetera, oczywiście 1/32.
Jest to drugi kupiony plastik, jako pierwszy zaczęty w ramach odświeżenia nawyków, przed tym pierwszym.

Standardowo zacząłem od kokpitu, ale po jakimś czasie mnie zniechęcił przez komplikację, w sumie z mojej winy.
Połączenie oryginalnych plastikowych elementów z fototrawionych z Eduarda i żywicznego kokpitu z Airesa nie jest łatwe.
Jednak wizja klejenia Luchsa skutecznie mnie zmotywowała do dokończenia kokpitu.
Trochę dodałem, ale i tak w tym gąszczu elementów wiele nie będzie widać. Dodatkowo, jak to w sowieckich samolotach, brakuje mi sensownych materiałów. Jest sporo dobrych zdjęć odrestaurowanego, ale wychodzi mi, że to prototyp I-200.
Po modelach ze Special Hobby, ten wręcz powala jakością.
Kokpit gotowy do malowania i składania, co zapowiada się niezłą gimnastyką.

[mr.jaro]

Bardzo schludnie to wyglada. Jest czym oko nacieszyc.

Połączenie oryginalnych plastikowych elementów z fototrawionych z Eduarda i żywicznego kokpitu z Airesa nie jest łatwe.

Ja sie juz sporo tych airesowych (i nie tylko airesowych), zywicznych "cudow" nakleilem, ale jeszcze nie trafilam na taki, w ktorym wszystko pasowaloby bez zarzutu. W rezultacie zawsze konczylo sie na odcinaniu pojedynczych, zywicznych drobiazgow, ich dodatkowej obrobce (dopiero po odcieciu widac, jak to wszystko nieproporcjonalne i niestarannie wykonane) oraz klejeniu ich do samodzielnie wykonanych wreg badz do wnetrza plastikowej skorupy modelu.

[marek d]

brakuje mi sensownych materiałów. Jest sporo dobrych zdjęć odrestaurowanego, ale wychodzi mi, że to prototyp I-200.

...stronę oMigu pewnie znasz, ale może Tu coś znajdziesz. Warto też zajrzeć na rosyjskie fora modelarskie.

[Sicore]

Tak, znam obydwie strony, ta o Migu jest świetna, jednak to wciąż zbyt mało, by robić doktorat w 1/32. Rosyjskie fora odpadają, nieponiemaju po ichniemu.
Tak czy owak, temat kokpitu jest zamknięty. Składając to do kupy, widać, że i tak już jest tam dość gęsto.
Do podwozia i wnęk wystarczą dobre fotki odrestaurowanego I-200 i trochę z epoki, a reszta jest OK, tak jak jest.

[Tempest]

W latach 1980-tch w KMPiK-ach można było kupić czasami radzieckie czasopismo "Krylja Rodiny" i w jednym z nich był na pewno rzut boczny przekroju Miga-3 tak zdetalizowany że wyglądał na jakiś rysunek prosto z biura konstrukcyjnego. Miałem to pisemko a może nawet jeszcze leży gdzieś w jakimś pudle na strychu. Spróbuję poszukać ale szanse na znalezienie mogą być małe bo wszystko jakiś czas temu poukładałem z powodu remontu w jeden wielki stos którego na razie ruszyć nie mogę.

[Sicore]

Myślę, że rysunki o których mówisz można znaleźć w necie, lub coś co na nich bazuje, więc nie ma potrzeby ich szukać.
W sumie to chyba mam wystarczająco dokumentacji do tego, co chcę zrobić.

[Sicore]

Miałem tylko pomalować elementy kabiny, ale jakoś skończyłem kadłub z rozpędu.

Kolorystyka kokpitu jest wersją dość prawdopodobną, bo różnie to było malowane i nikt nie wie jak naprawdę, tak do końca. Ścianki jasno-niebieskie, reszta jasno-szara. Detale, jak to w sowieckich samolotach, zielone i w kolorze metalu.
Malowanie z brudzeniem zajęło kilka wieczorów, nie wszystko wyszło tak, jak bym chciał. Wciąż eksperymentuję z chemią, co jak reaguje z czym, jakie daje efekty itp.
Ruchoma część owiewki już wstępnie dopasowana, jeszcze czeka ją dorobienie kilku detali i malowanie od środka. Montaż dopiero po zamknięciu kadłuba płatem, co bym mógł odkurzyć kokpit.















Przód kadłuba. Bardzo mi się podoba podział elementów tu, idą jak w oryginale, a nie jak to zwykle w modelach, czyli kadłub na pół.
Ze spasowaniem szału nie było, ale ogólnie nieźle.
Jedynie co trzeba było zrobić, to pocienić ścianki na wszystkich wlotach, chwytach itp. Najtrudniejsza praca była przy lufach, a właściwie tunelach w których one były. Producent przewidział to tak, że wystają końcówki luf, a w rzeczywistości wystawała tylko końcówki tych tuneli, same lufy były dużo głębiej. Ciężko było tam rozwiercać i frezować, by jakoś to wyglądało, widać białą szpachlę, którą trzeba było naprawić uszkodzenia.







Ogon. Ster kierunku i kółko zrobione teraz, bo tak wymagała budowa modelu, nie ma się nad czym rozpisywać.